CZEKAMY NA WAS.....

Wszystkim dzieciom oraz ich rodzicom, a także  nauczycielom i innym pracownikom przedszkola życzymy miłego rozpoczęcia roku szkolnego

ADAPTACJA BEZ STRESU

1. W miłej formie przekaż dziecku, że pójdzie do przedszkola (rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek, dziecko może otrzymać z tej okazji gratulacje i książeczkę np. "Będę przedszkolakiem", itp.).
2. Naucz dziecka samodzielności – nie wyręczaj go; wzmocni to w dziecku pewność, że sobie poradzi, kiedy zostanie bez Twojej opieki.
3. Zadbaj o wygodne ubranie i obuwie (buty na rzepy, spodnie na gumkę w pasie, łatwe do założenia podkoszulki z wyraźnie określonym przodem, np. aplikacją, obrazkiem, sprawny suwak w kurtce). Ubieraj dziecko na "cebulkę". Pamiętaj, że ubrania mogą się ubrudzić.
4. Nie wyprzedzaj potrzeb dziecka pytaniami – "Czy chcesz sikać/jeść/pić?", "A może nie chcesz już jeść/bawić się?" Czekaj cierpliwie aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwal je za to.
5. Staraj się nie karmić dziecka podczas posiłków – bez dopingu w postaci telewizora, książeczki, zabaw typu "jedna łyżka za mamę, druga za tatę...".
6. Pozwól dziecku na samodzielne radzenie sobie w toalecie – zdejmowanie i zakładanie majteczek, podcieranie się, spuszczanie wody, mycie rąk.
7. Stwarzaj sytuacje, by dziecko zostawało na jakiś czas pod opieką innych osób, np. babci, cioci – stopniowo wydłużaj czas, który spędza bez Ciebie. Informuj dziecko, kiedy wrócisz, np. "kiedy zjesz obiad u cioci" lub "kiedy skończą się bajki na dobranoc". W ten sposób dziecko nabierze pewności, że po nie wracasz, i później spokojnie będzie oczekiwać na Ciebie w przedszkolu


8. Zachęcaj, by w Twoim imieniu dziecko poprosiło w kiosku o gazetę, zapytało obcą osobę o godzinę, poprosiło kolegę w piaskownicy o pozwolenie pobawienia się jego zabawką – w ten sposób dziecko nauczy
9. Zadbaj o kontakty rówieśnicze – na placu zabaw, w piaskownicy; pozwól dziecku samodzielnie podejmować kontakty i rozwiązywać konflikty, np. spowodowane zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną.
10. Przyzwyczajaj dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań, a także do tego, by przestrzegało umów, używało zwrotów grzecznościowych, np. "dziękuję", nie odchodziło poza wyznaczone miejsce.
11. Rozmawiaj z dzieckiem o przedszkolu – o tym, co w nim zastanie, co będzie robiło, kto będzie się nim opiekował, czytajcie wspólnie książeczkę np. "Będę przedszkolakiem", opowiadaj dziecku      o własnych doświadczeniach z tego okresu. się wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu. Jeśli dziecko używa wyrażeń dźwiękonaśladowczych, np. "eee", "si", "pisiu", i w ten sposób sygnalizuje swoje potrzeby fizjologiczne lub inne, staraj się to zmienić, gdyż trochę czasu minie, zanim nauczycielka zrozumie, czego dziecko się domaga, a to może narazić je na dodatkowy stres.
12. Weź dziecko na zakupy potrzebnych rzeczy do przedszkola – pozwól, by dziecko dokonywało wyboru; jeśli jakaś rzecz nie spełnia Twoich oczekiwań, wyjaśnij dziecku, dlaczego musicie poszukać innej.
13. Unikaj wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu:  "Nie mam innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola", "Trudno, to jedyne wyjście, musi", itp. Nie hoduj              w sobie poczucia winy z tego powodu, że na dziecko spada nowy obowiązek.
14. Czasami zwróć się do dziecka trochę głośniej niż zwykle – bywa, że panie w przedszkolu, w czasie dużego gwaru muszą coś zakomunikować i są zmuszone mówić głośno, a dzieci odbierają to jako krzyczenie na nie; dobrze jest dziecku to wyjaśnić.
15. Zaufaj wybranej przez siebie placówce – każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to różnymi metodami.
16. Zadbaj, by wyjście do przedszkola było miłe, spokojne – sumiennie stosuj się do zawartych z dzieckiem umów, odbieraj je punktualnie! Jeśli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, np. tato zamiast mamy.
17. Nie odbieraj informacji problemowych jako skarg na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązywania wszelkich trudności. Nigdy nie rozmawiaj o dziecku z nauczycielką w jego obecności. Uczciwie udzielaj informacji na temat swojego dziecka (nawyki, braki, choroby, itp.).
18. Licz się ze zniszczeniem zabawki zabranej przez dziecko z domu do przedszkola.
19. Nie rezygnuj z posyłania dziecka do przedszkola w przypadku kłopotów z adaptacją.

Jako rodzice przyszłego przedszkolaka powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobyć i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie różniło się od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewnie. Będzie dumne z tego, że potrafi to samo, co inni. Waszym zadaniem jest "sensowne" wspomaganie dziecka, a nie wyręczanie go. 

„Zestaw programów wychowania przedszkolnego” obowiązujący

w Przedszkolu nr 22 w Katowicach

w roku szkolnym 2014/2015 podjęty zgodnie z Uchwałą Rady Pedagogicznej

Nr 1/2014 z dnia 29 sierpnia 2014 r.

Praca dydaktyczno-wychowawcza we wszystkich grupach przedszkolnych odbywa się zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół(Dz. U. Nr 0, poz. 977). Dodatkowo nauczyciele realizują programy wychowania przedszkolnego, które zgodnie z uchwałą Rady Pedagogicznej wchodzą w skład Zestawu Programów Wychowania Przedszkolnego.

Entliczek - Pentliczek . Ku dziecku. {Program wychowania przedszkolnego . Barbara Bilewicz- Kuźnia, Teresa Parczewska. Wydawnictwo Nowa Era

„Ku dziecku” to całościowy, autorski program edukacji przedszkolnej umożliwiający pracę z przedszkolakami w każdym wieku.

  Program edukacji przedszkolnej „Ku dziecku” nagrodzony w konkursie MEN na najlepszy program wychowania przedszkolnego. Jego autorki to Barbara Bilewicz-Kuźnia i Teresa Parczewska z Zakładu Pedagogiki Przedszkolnej Instytutu Pedagogiki UMCS. Treści zawarte w programie KU DZIECKU zachęcają nauczyciela do pracy opartej na działaniu, indywidualizacji i różnicowaniu we wszystkich obszarach: społecznym, emocjonalnym, poznawczym i fizycznym. Program akcentuje wspieranie rozwoju dziecka, umożliwianie zaspokajania jego aktualnych potrzeb oraz dostosowywanie zadań do rozpoznanego poziomu rozwojowego.
 

Treść podstawy programowej wychowania przedszkolnego

Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014 r. (poz. 803)

Załącznik nr 1

PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO DLA PRZEDSZKOLI ORAZ INNYCH FORM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego opisuje proces wspomagania rozwoju i edukacji dzieci objętych wychowaniem przedszkolnym. Przedszkola oraz inne formy wychowania przedszkolnego w równej mierze pełnią funkcje opiekuńcze, wychowawcze i kształcące. Zapewniają dzieciom możliwość wspólnej zabawy i nauki w warunkach bezpiecznych, przyjaznych i dostosowanych do ich potrzeb rozwojowych.
Celem wychowania przedszkolnego jest: 1) wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych dzieciom w codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji; 2) budowanie systemu wartości, w tym wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym, co jest dobre, a co złe; 3) kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów i porażek; 4) rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi; 5) stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych; 6) troska o zdrowie dzieci i ich sprawność fizyczną; zachęcanie do uczestnictwa w zabawach i grach sportowych; 7) budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym oraz rozwijanie umiejętności pre- zentowania swoich przemyśleń w sposób zrozumiały dla innych; 8) wprowadzenie dzieci w świat wartości estetycznych i rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę, taniec, śpiew, małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne; 9) kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej (do rodziny, grupy rówieśniczej i wspólnoty narodowej) oraz postawy patriotycznej; 10) zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich ciekawości, aktywności i samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości i umiejętności, które są ważne w edukacji szkolnej; 11) przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym poprzez rozbudzanie ich świadomości językowej i wrażliwości kulturowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych, a w przypadku dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – rozwijanie świadomości istnienia odmienności językowej i kulturowej; 12) w przedszkolach umożliwiających dzieciom należącym do mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym, o których mowa w ustawie z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym (Dz. U. Nr 17, poz. 141, z późn. zm.1)), podtrzymywanie i rozwijanie poczucia tożsamości narodowej, etnicznej i językowej – przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem mniejszości narodowej lub etnicznej lub językiem regionalnym poprzez rozbudzanie ich świadomości narodowej, etnicznej i językowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języka mniejszości narodowej lub etnicznej lub języka regionalnego na dalszych etapach edukacyjnych.
Przedszkola, inne formy wychowania przedszkolnego oraz poszczególni nauczyciele podejmują działania mające na celu zindywidualizowane wspomaganie rozwoju każdego dziecka, stosownie do jego potrzeb i możliwości, a w przypadku dzieci niepełnosprawnych, w tym dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – stosownie także do ich możliwości psychofizycznych i komunikacyjnych oraz tempa rozwoju psychofizycznego.
1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 62, poz. 550 oraz z 2009 r. Nr 31, poz. 206 i Nr 157, poz. 1241.
Dziennik Ustaw – 4 –  Poz. 803
Cele te są realizowane we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej przedszkola oraz innej formy wychowania przedszkolnego. W każdym z obszarów są podane umiejętności i wiadomości, którymi dzieci kończące wychowanie przed- szkolne powinny się wykazywać.
Aby osiągnąć cele wychowania przedszkolnego, należy wspomagać rozwój, wychowywać i kształcić dzieci w następu- jących obszarach:
1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują; grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy; 2) przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zada- niowych) oraz w świecie dorosłych; 3) w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań; 4) wie, że nie należy chwalić się bogactwem i nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się w trudniejszych warunkach, a także że nie należy wyszydzać i szykanować innych; 5) umie się przedstawić: podaje swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania; wie, komu można podawać takie informacje.
2. Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do utrzymy- wania ładu i porządku.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) umie poprawnie umyć się i wytrzeć oraz umyć zęby; 2) właściwie zachowuje się przy stole podczas posiłków, nakrywa do stołu i sprząta po sobie; 3) samodzielnie korzysta z toalety; 4) samodzielnie ubiera się i rozbiera, dba o osobiste rzeczy i nie naraża ich na zgubienie lub kradzież; 5) utrzymuje porządek w swoim otoczeniu.
3. Wspomaganie rozwoju mowy oraz innych umiejętności komunikacyjnych dzieci.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym; 2) mówi płynnie, niezbyt głośno, dostosowując ton głosu do sytuacji lub komunikuje się w inny zrozumiały sposób; 3) uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach; 4) w zrozumiały sposób mówi lub w inny sposób komunikuje o swoich potrzebach i decyzjach.
4. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach); 2) grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne; 3) stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.
Dziennik Ustaw – 5 –  Poz. 803
5. Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia; 2) dostrzega związek pomiędzy chorobą a leczeniem, poddaje się leczeniu, np. wie, że przyjmowanie lekarstw i zastrzyki są konieczne; 3) jest sprawne fizycznie lub jest sprawne w miarę swoich możliwości, jeżeli jest dzieckiem mniej sprawnym ruchowo; 4) uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku, na boisku, w sali gim- nastycznej.
6. Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) wie, jak trzeba zachować się w sytuacji zagrożenia i gdzie można otrzymać pomoc, umie o nią poprosić; 2) orientuje się w bezpiecznym poruszaniu się po drogach i w korzystaniu ze środków transportu; 3) zna zagrożenia płynące ze świata ludzi, roślin oraz zwierząt i unika ich; 4) wie, że nie może samodzielnie zażywać lekarstw i stosować środków chemicznych (np. środków czystości); 5) próbuje samodzielnie i bezpiecznie organizować sobie czas wolny w przedszkolu i w domu; ma rozeznanie, gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie.
7. Wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) wie, jak należy się zachować na uroczystościach, np. na koncercie, festynie, przedstawieniu, w teatrze, w kinie; 2) odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).
8. Wychowanie przez sztukę – muzyka: różne formy aktywności muzyczno-ruchowej (śpiew, gra, taniec).
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu; 2) dostrzega zmiany charakteru muzyki (np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku) i wyraża je ruchem; 3) wyraża stany emocjonalne, pojęcia i zjawiska pozamuzyczne różnymi środkami aktywności muzycznej – instrumentalnej (z użyciem instrumentów perkusyjnych oraz innych przedmiotów), wokalnej i ruchowej; 4) w skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej.
9. Wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych; 2) przejawia, w miarę swoich możliwości, zainteresowanie wybranymi zabytkami i dziełami sztuki oraz tradycjami i obrzędami ludowymi ze swojego regionu; 3) wykazuje zainteresowanie malarstwem, rzeźbą i architekturą (także architekturą zieleni i architekturą wnętrz).
Dziennik Ustaw – 6 –  Poz. 803
10. Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych. Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) wznosi konstrukcje z klocków i tworzy kompozycje z różnorodnych materiałów (np. przyrodniczych), ma poczucie sprawstwa („potrafię to zrobić”) i odczuwa radość z wykonanej pracy; 2) używa właściwie prostych narzędzi podczas majsterkowania; 3) interesuje się urządzeniami technicznymi (np. używanymi w gospodarstwie domowym), próbuje rozumieć, jak one działają, i zachowuje ostrożność przy korzystaniu z nich. 11. Pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych i w unikaniu zagrożeń. Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych pór roku; podejmuje rozsądne decyzje i nie naraża się na niebezpieczeństwo wynikające z pogody (np. nie stoi pod drzewem w czasie burzy, nie zdejmuje czapki w mroźną pogodę); 2) wie, o czym mówi osoba zapowiadająca pogodę w radiu i w telewizji, np. że będzie padał deszcz, śnieg, wiał wiatr; stosuje się do podawanych informacji w miarę swoich możliwości. 12. Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt. Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) nazywa oraz wyróżnia rośliny i zwierzęta żyjące w różnych środowiskach przyrodniczych, np. na polu, na łące, w lesie; 2) wie, jakie warunki są potrzebne do rozwoju zwierząt (przestrzeń życiowa, bezpieczeństwo, pokarm) i wzrostu roślin (światło, temperatura, wilgotność); 3) potrafi wymienić zmiany zachodzące w życiu roślin i zwierząt w kolejnych porach roku; wie, w jaki sposób człowiek może je chronić i pomóc im, np. przetrwać zimę. 13. Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną. Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) liczy obiekty i odróżnia błędne liczenie od poprawnego; 2) wyznacza wynik dodawania i odejmowania, pomagając sobie liczeniem na palcach lub na innych zbiorach zastępczych; 3) ustala równoliczność dwóch zbiorów, a także posługuje się liczebnikami porządkowymi; 4) rozróżnia stronę lewą i prawą, określa kierunki i ustala położenie obiektów w stosunku do własnej osoby, a także w odniesieniu do innych obiektów; 5) wie, na czym polega pomiar długości, i zna proste sposoby mierzenia: krokami, stopa za stopą; 6) zna stałe następstwo dni i nocy, pór roku, dni tygodnia, miesięcy w roku. 14. Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania. Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) potrafi określić kierunki oraz miejsca na kartce papieru, rozumie polecenia typu: narysuj kółko w lewym górnym rogu kartki, narysuj szlaczek, zaczynając od lewej strony kartki; 2) potrafi uważnie patrzeć (organizuje pole spostrzeżeniowe), aby rozpoznać i zapamiętać to, co jest przedstawione na obrazkach; 3) dysponuje sprawnością rąk oraz koordynacją wzrokowo-ruchową potrzebną do rysowania, wycinania i nauki pisania; 4) interesuje się czytaniem i pisaniem; jest gotowe do nauki czytania i pisania; 5) słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich; interesuje się książkami; 6) układa krótkie zdania, dzieli zdania na wyrazy, dzieli wyrazy na sylaby; wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej; 7) rozumie sens informacji podanych w formie uproszczonych rysunków oraz często stosowanych oznaczeń i symboli, np. w przedszkolu, na ulicy, na dworcu.
Dziennik Ustaw – 7 –  Poz. 803
15. Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) wymienia imiona i nazwiska osób bliskich, wie, gdzie one pracują, czym się zajmują; 2) zna nazwę miejscowości, w której mieszka, zna ważniejsze instytucje i orientuje się w rolach społecznych pełnionych przez ważne osoby, np. policjanta, strażaka; 3) wie, jakiej jest narodowości, że mieszka w Polsce, a stolicą Polski jest Warszawa; 4) nazywa godło i flagę państwową, zna polski hymn i wie, że Polska należy do Unii Europejskiej; 5) wie, że wszyscy ludzie mają równe prawa.
16. Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) uczestniczy w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych; 2) rozumie bardzo proste polecenia i reaguje na nie; 3) powtarza rymowanki, proste wierszyki i śpiewa piosenki w grupie; 4) rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami.
17. Przygotowanie do posługiwania się językiem mniejszości narodowej lub etnicznej lub językiem regionalnym dzieci należących do mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym, o których mowa w ustawie z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym.
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 1) uczestniczy w zabawach prowadzonych w języku mniejszości narodowej lub etnicznej lub języku regionalnym; 2) rozumie bardzo proste polecenia wydawane w języku mniejszości narodowej lub etnicznej lub języku regionalnym i reaguje na nie; 3) powtarza rymowanki, proste wierszyki i śpiewa piosenki w grupie w języku mniejszości narodowej lub etnicznej lub języku regionalnym; 4) rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych w języku mniejszości narodowej lub etnicznej lub języku regionalnym; 5) wie, do jakiej wspólnoty narodowej, etnicznej lub językowej należy; 6) zna godło swojej wspólnoty narodowej, etnicznej lub językowej.
Zalecane warunki i sposób realizacji
W trosce o prawidłowy rozwój psychoruchowy oraz przebieg wychowania i kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym zaleca się następujące proporcje zagospodarowania czasu przebywania w przedszkolu oraz innej formie wychowania przed- szkolnego, w rozliczeniu tygodniowym: 1) co najmniej jedną piątą czasu należy przeznaczyć na zabawę (w tym czasie dzieci bawią się swobodnie, przy niewielkim udziale nauczyciela); 2) co najmniej jedną piątą czasu (w przypadku młodszych dzieci – jedną czwartą czasu) dzieci spędzają w ogrodzie przedszkolnym, na boisku, w parku itp. (organizowane są tam gry i zabawy ruchowe, zajęcia sportowe, obserwacje przyrodnicze, prace gospodarcze, porządkowe i ogrodnicze itd.); 3) najwyżej jedną piątą czasu zajmują różnego typu zajęcia dydaktyczne, realizowane według programu wychowania przedszkolnego; 4) pozostały czas – dwie piąte czasu nauczyciel może dowolnie zagospodarować (w tej puli czasu mieszczą się w szcze- gólności czynności opiekuńcze, samoobsługowe, organizacyjne).
Dziennik Ustaw – 8 –  Poz. 803
Zadaniem nauczycieli jest prowadzenie obserwacji pedagogicznych mających na celu poznanie możliwości i potrzeb rozwojowych dzieci oraz dokumentowanie tych obserwacji.
Z początkiem roku poprzedzającego rozpoczęcie przez dziecko nauki w klasie I szkoły podstawowej należy przeprowa- dzić analizę gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole (diagnoza przedszkolna). Celem takiej analizy jest zgromadzenie informacji, które mogą pomóc: 1) rodzicom w poznaniu stanu gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej, aby mogli je w osiąganiu tej gotowości, odpowiednio do potrzeb, wspomagać; 2) nauczycielowi przedszkola oraz innej formy wychowania przedszkolnego przy opracowaniu indywidualnego progra- mu wspomagania i korygowania rozwoju dziecka, który będzie realizowany w roku poprzedzającym rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej, a w przypadku dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – zespołowi nauczycieli i specjalistów przy opracowywaniu lub modyfikowaniu indywidualnego programu eduka- cyjno-terapeutycznego; 3) pracownikom poradni psychologiczno-pedagogicznej przeprowadzającym, w razie potrzeby związanej ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, pogłębioną diagnozę dziecka.
W wielu obszarach wychowania przedszkolnego występują treści edukacji zdrowotnej. Ze względu na dobro dzieci należy zadbać o kształtowanie ich świadomości zdrowotnej oraz nawyków dbania o własne zdrowie w codziennych sytua- cjach w przedszkolu i w domu, współpracując w tym zakresie z rodzicami.
Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym powinno być włączone w różne działania rea- lizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego i powinno odbywać się przede wszystkim w formie zabawy. Należy stworzyć warunki umożliwiające dzieciom osłuchanie się z językiem obcym w różnych sytuacjach życia codzienne- go. Może to zostać zrealizowane m.in. poprzez kierowanie do dzieci bardzo prostych poleceń w języku obcym nowożytnym w toku różnych zajęć i zabaw, wspólną lekturę książeczek dla dzieci w języku obcym, włączenie do zajęć rymowanek, prostych wierszyków, piosenek, materiałów audiowizualnych w języku obcym.
Dokonując wyboru języka obcego nowożytnego, do posługiwania się którym będą przygotowywane dzieci uczęszcza- jące do przedszkola lub innej formy wychowania przedszkolnego, należy brać pod uwagę, jaki język obcy nowożytny jest nauczany w szkołach podstawowych na terenie danej gminy.
Realizację programu wychowania przedszkolnego, uwzględniającego podstawę programową wychowania przedszkolnego, w oddziale w przedszkolu lub w innej formie wychowania przedszkolnego, zależnie od czasu pracy oddziału lub innej formy wychowania przedszkolnego, powierza się jednemu lub dwóm nauczycielom. Prowadzenie zajęć lub części zajęć z zakresu kształtowania sprawności fizycznej dzieci, wychowania przez sztukę oraz przygotowania dzieci do posługiwania się języ- kiem obcym nowożytnym można powierzyć innym nauczycielom posiadającym odpowiednie kwalifikacje określone w prze- pisach w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli.
W trosce o jednolite oddziaływanie wychowawcze nauczyciele: 1) systematycznie informują rodziców o zadaniach wychowawczych i kształcących realizowanych w przedszkolu lub innej formie wychowania przedszkolnego; zapoznają rodziców z podstawą programową wychowania przedszkolnego i włączają ich do procesu nabywania przez dzieci wiadomości i umiejętności w niej określonych; 2) informują rodziców o sukcesach i kłopotach ich dzieci, a także włączają ich do wspierania osiągnięć rozwojowych dzieci i łagodzenia trudności, na jakie one natrafiają; 3) zachęcają rodziców do współdecydowania w sprawach przedszkola lub innej formy wychowania przedszkolnego, np. wspólnie organizują wydarzenia, w których biorą udział dzieci.
W celu właściwego przygotowania dzieci do podjęcia nauki w szkole podstawowej nauczyciele powinni znać podstawę programową kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych w zakresie I etapu edukacyjnego.

PROPOZYCJA DLA ODWAŻNYCH

30 i 31 sierpnia przy ul. Ceglanej w Katowicach zostanie ustawiona wielka poducha. Będziecie mogli na nią skakać.
Każdy, kto będzie chciał skoczyć na poduchę, będzie musiał wejść na ponad 5 metrową konstrukcję i zdobyć się na odwagę by skoczyć.
Początek imprezy Lato w Kato o godz. 13. Organizatorzy zapraszają także na wspólne wspólne śniadanie.
...

Wieczorem organizatorzy zapraszają na jedyny na Śląsku pokaz filmu „Rad Company” z udziałem Brandona Semenuka – zwycięzcy Red Bull Joyride 2014. Obraz robi furorę na całym świecie.
Poza poduchą przez najbliższy weekend będzie można skorzystać z boiska do siatkówki plażowej, batuty, minirampy i slackline. Na najmłodszych czeka plac zabaw. Spragnieni sportowych wrażeń za dodatkową opłatą będą mogli skorzystać z kortów tenisowych, squasha i siłowni.
Skoki na poduchę są bezpłatne.
https://www.youtube.com/watch?v=2d-3-CLytPU

Zobacz więcej

Rozwój psychofizyczny 3-latka

Rozwój społeczny i emocjonalny
• bawi się z innymi dziećmi, dzieli się z innymi,
• zawiera przyjaźnie,jest nastawiony na współpracę,
• słucha i wykonuje polecenia,
• lubi zabawy w dom, rodzinę,
• rozróżnia płcie,
• potrafi opowiedzieć o problemie,
• okazuje miłość bliskim,
• boi się ciemności, samotności,
• czasami adoruje jednego z rodziców,
• chętnie pomaga w domowych prostych czynnościach,
• chętnie się wygłupia, chce rozśmieszać innych,
• ma okresy płaczliwości i braku poczucia bezpieczeństwa, pojawiają się pytania typu „ kochasz mnie jeszcze?”
Rozwój fizyczny i motoryczny
• sam myje ząbki ,ręce, sam je,potrafi korzystać z toalety, kontroluje swoje potrzeby fizjologiczne,
• potrafi nalać napój z butelki, czy dzbanka,
• potrafi się ubrać i rozebrać (potrzebuje pomocy przy guzikach, zamkach błyskawicznych)
• wkłada buty,
• rysuje kwadraty i koła,
• zaczyna się posługiwać się nożyczkami,
• chodzi na paluszkach,
• przez chwilę stoi na jednej nodze,
• bez problemu korzysta z urządzeń na placu zabaw,
• sprawnie sobie radzi z omijaniem przeszkód na drodze, nawet kiedy biegnie,
• kopie i rzuca piłkę,
• jeździ na 3 kołowym rowerku
Rozwój intelektualny
• sprawnie posługuje się mową,
• oscyluje pomiędzy światem rzeczywistym i nierzeczywistym,
• ma bogatą wyobraźnię, może tworzyć, np.: niewidocznych przyjaciół,
• coraz więcej zapamiętuje, zna wierszyki i piosenki,
• zaczyna dokonywać wyborów, w oparciu o przewidywanie konsekwencji, a nie o działanie,
• uczy się rozwiązywać problemy,
• chętnie słucha bajek, opowiadań,
• potrafi mówić krótkie zdania i prowadzić krótką rozmowę,
• czasem się zacina, jąka lub powtarza słowa (zwłaszcza w emocjonujących chwilach),
• większość tego, co mówi jest zrozumiałe,
• zna imię swojego przyjaciela,
• nazywa podstawowe kolory,
układa proste puzzle, potrafi policzyć 2-3 rzeczy
• potrafi powiedzieć, jak się nazywa i ile ma lat,
• w tym wieku fantazja miesza się z rzeczywistością i dziecko ma tendencje do nie rozróżniania tych dwóch obszarów.
Sen
Większość dzieci rezygnuje z popołudniowych drzemek.W tym wieku pojawia się lęk przed ciemnością, a bujna wyobraźnia powołuje „do życia” różne strachy.
Pamiętaj, że każde dziecko rozwija się inaczej, więc wiadomości tu zawarte mają charakter wyłącznie informacyjny.