6-latki wracają do przedszkoli. Rodzice zdecydują o powtarzaniu I klasy. Sejm zmienił prawo

adom, lulu publikacja: 30.12.2015 aktualizacja: 07:06wyślijdrukuj

Sejm zniósł obowiązek szkolny dla 6-latków i przedszkolny dla 5-latków, nowelizując ustawę o systemie oświaty. Zdecydowano, że dzieci będą obowiązkowo rozpoczynać naukę dopiero w wieku 7 lat, po rocznym obowiązkowym wychowaniu przedszkolnym w wieku 6 lat.

Minister edukacji o 6-latkach w szkole. „Wiem, że jesteśmy przygotowani. Naprawdę jestem spokojna”

Za przyjęciem nowelizacji głosowało 269 posłów, 156 było przeciw, 17 wstrzymało się od głosu. Nowelizacja trafi teraz do Senatu.

Zgodnie z nią, w miejsce obowiązku przedszkolnego dla pięciolatków wprowadzone zostaje prawo dzieci pięcioletnich do wychowania przedszkolnego. Utrzymane zostaje też prawo do wychowania przedszkolnego dla dzieci czteroletnich. 

Nowelizacja przewiduje, że od nowego roku szkolnego dzieci sześcioletnie będą mogły pójść do I klasy pod warunkiem odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego. Jeśli nie będą go miały, konieczna będzie pozytywna opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Elbanowscy dopięli swego. „Dzieci nie będą zmuszane do tego, żeby być w szkole”

Dzieci będą mogły powtórzyć pierwszą klasę 

Zmienione prawo ma też umożliwić rodzicom dzieci sześcioletnich, którzy w tym roku szkolnym posłali je do I klasy, ponowne zapisanie ich do I klasy. Analogiczne prawo do powtórzenia roku na wniosek rodziców otrzymają też dzieci urodzone w pierwszej połowie 2008 r. obecnie uczące się w II klasie.

Wprowadzono też zmiany w nadzorze pedagogicznym. Zgodnie z nimi, minister edukacji ma otrzymać prawo powoływania i odwoływania kuratorów i wicekuratorów oświaty. Nowelizacja przywraca kuratorowi prawo weta wobec decyzji samorządów o likwidacji szkół.

Prawa rodziców

• Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
• Konwencja o Prawach Dziecka
• Europejska Karta Praw i Obowiązków Rodziców
• Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
• USTAWA z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela
• USTAWA z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty

---

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka

Art. 26

Każdy człowiek ma prawo do nauki. Nauka będzie bezpłatna, przynajmniej na szczeblu podstawowym. Nauka podstawowa będzie obowiązkowa. Oświata techniczna i zawodowa będzie powszechnie dostępna, a studia wyższe będą dostępne dla wszystkich na równych zasadach w zależności od uzdolnień.

1. Nauczanie będzie ukierunkowane na pełen rozwój osobowości ludzkiej i umocnienie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności. Będzie ono krzewić wzajemne zrozumienie, tolerancję i przyjaźń między wszystkimi narodami, grupami rasowymi i religiami, a także wspierać działalność Organizacji Narodów Zjednoczonych zmierzającą do utrzymania pokoju.
2. Rodzice mają prawo pierwszeństwa w wyborze rodzaju nauczania, którym objęte będą ich dzieci.

---

Konwencja o Prawach Dziecka
Art. 5
Państwa – Strony będą szanowały odpowiedzialność, prawo i obowiązek rodziców lub, w odpowiednich przypadkach, członków dalszej rodziny lub środowiska, zgodnie z miejscowymi obyczajami, opiekunów prawnych lub innych osób prawnie odpowiedzialnych za dziecko, do zapewniania mu, w sposób odpowiadający rozwojowi jego zdolności, możliwości ukierunkowania go i udzielenia mu rad przy korzystaniu przez nie z praw przyznanych mu w niniejszej konwencji.
Art. 14

1. Państwa – Strony będą respektowały prawo dziecka do swobody myśli, sumienia i wyznania.
2. Państwa – Strony będą respektowały prawa i obowiązki rodziców lub, w odpowiednich przypadkach, opiekunów prawnych odnośnie do ukierunkowania dziecka w korzystaniu z jego prawa w sposób zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka.
3. Swoboda wyrażania wyznawanej religii lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom, które są przewidziane prawem i są konieczne do ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego, zdrowia lub moralności społecznej bądź podstawowych praw i wolności innych osób.

Art. 18

1. Państwa – Strony podejmą wszelkie możliwe starania dla pełnego uznania zasady, że oboje rodzice ponoszą wspólną odpowiedzialność za wychowanie i rozwój dziecka. Rodzice lub w określonych przypadkach opiekunowie prawni ponoszą główną odpowiedzialność za wychowanie i rozwój dziecka ma być przedmiotem ich największej troski.
2. W celu zagwarantowania i popierania praw zawartych w niniejszej konwencji Państwa – Strony będą okazywały odpowiednią pomoc rodzicom oraz opiekunom prawnym w wykonywaniu przez nich obowiązków związanych z wychowaniem dzieci oraz zapewnią rozwój instytucji, zakładów i usług w zakresie opieki nad dziećmi.
3. Państwa – Strony będą podejmowały wszelkie właściwe kroki dla zapewnienia dzieciom pracujących rodziców prawa do korzystania z usług instytucji i zakładów w zakresie opieki nad dziećmi, do których są one uprawnione.

---

Europejska Karta Praw i Obowiązków Rodziców
Preambuła
Wychowanie dzieci stanowi wyraz nadziei rodziców, co jest potwierdzeniem faktu, że mają oni na uwadze przyszłość i pokładają wiarę w wartości przekazywane następnym pokoleniom.
Odpowiedzialność rodziców wobec dzieci stanowi podwalinę istnienia ludzkości. Tymczasem, tak we współczesnej Europie, jak i w przyszłej, nie muszą oni sami dźwigać odpowiedzialności za wychowanie dzieci. W dziele tym są wspomagani przez osoby i grupy społeczne, zaangażowane w działania edukacyjne. Mogą także oczekiwać wsparcia finansowego ze strony państwowych służb specjalnych oraz ekspertyz z placówek naukowych i oświatowych.
Wiele osób ma swój udział w wychowaniu dzieci, które przecież nie wzrastają w społecznej izolacji, lecz rozwijają się w konkretnym środowisku. Osiąganie dojrzałości to coś więcej niż tylko zdobywanie wykształcenia. Nie jest ono jednak możliwe bez wsparcia ze strony szkół. Wzajemna pomoc i wzajemny szacunek rodziców oraz instytucji edukacyjnych są warunkiem sine qua non  wychowania dzieci i młodzieży w naszych czasach.
Nadzieja wielu mieszkańców Wschodniej i Zachodniej Europy wynika z form współpracy na kontynencie, prowadzących do coraz większej jedności i do budowy nowej, wspólnej tożsamości. Współcześni młodzi ludzie będący obywatelami Europy przyszłości, każdy ze swą odmienną duchowością i kulturą, w której wzrastał, każdy z innymi talentami i oczekiwaniami. Dla nich i dla siebie samych pragniemy demokratycznej Europy, która w dalszym ciągu traktować będzie swą różnorodność jako źródło inspiracji. Wychowanie i edukacja w Europie powinny koncentrować się na tym właśnie celu. Aby zrealizować to założenie, rodzice muszą ze sobą współpracować: w szkołach, ze szkołami, ale także na szczeblu europejskim i narodowych stowarzyszeniach. Naszym celem są wzajemne inspiracje i działania prowadzące do pogłębienia europejskiej solidarności. Powyższe kwestie stanowią w EPA sens jej istnienia. Na tym jednak nie koniec. Rodzice w Europie mają prawo być otaczam szacunkiem za ich odpowiedzialność jako pierwszych i najważniejszych wychowawców młodzieży. Oznacza to poszanowanie ich rodzicielskiej roli i wynikających z niej obowiązków. W swych wysiłkach wychowawczych powinni być wspierani przez całe społeczeństwo, a w szczególności przez osoby zaangażowane w edukację. EPA zawarło swoje postulaty w deklaracji „Prawa i obowiązki rodziców w Europie”. Zwracamy się do Komisji Europejskiej, Rady Ministrów, Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z prośbą o poparcie naszych postulatów i pomoc w ich realizacji.
Prawa i obowiązki rodziców w Europie

1. Rodzice mają prawo do wychowywania swoich dzieci w duchu tolerancji i zrozumienia dla innych, bez dyskryminacji wynikającej z koloru skóry, rasy, narodowości, wyznania, płci oraz pozycji ekonomicznej. Rodzice mają obowiązek wychowywać swoje dzieci w duchu odpowiedzialności za siebie i za cały ludzki świat.
2. Rodzice mają prawo do uznania ich prymatu jako „pierwszych nauczycieli” swoich dzieci. Rodzice mają obowiązek wychowywać swoje dzieci w sposób odpowiedzialny i nie zaniedbywać ich.
3. Rodzice mają prawo do pełnego dostępu do formalnego systemu edukacji dla swoich dzieci z uwzględnieniem ich potrzeb, możliwości i osiągnięć. Rodzice mają obowiązek zaangażowania się jako partnerzy w nauczaniu ich dzieci w szkole.
4. Rodzice mają prawo dostępu do wszelkich informacji o instytucjach oświatowych, które mogą dotyczyć ich dzieci. Rodzice mają obowiązek przekazywania wszelkich informacji szkołom, do których uczęszczają ich dzieci, informacji dotyczących możliwości osiągnięcia wspólnych, (tj. domu i szkoły) celów edukacyjnych.
5. Rodzice mają prawo wyboru takiej drogi edukacji dla swoich dzieci, która jest najbliższa ich przekonaniom i wartościom uznawanym za najważniejsze dla rozwoju ich dzieci. Rodzice mają obowiązek dokonania świadomego wyboru drogi edukacyjnej, jaką ich dzieci powinny zmierzać.
6. Rodzice mają prawo domagania się od formalnego systemu edukacji tego, aby ich dzieci osiągnęły wiedzę duchową i kulturową. Rodzice maj ą obowiązek wychowywać swoje dzieci w poszanowaniu i akceptowaniu innych ludzi i ich przekonań.
7. Rodzice mają prawo wpływać na politykę oświatową realizowaną w szkołach ich dzieci. Rodzice mają obowiązek osobiście włączać się w życie szkół ich dzieci i stanowić istotną część społeczności lokalnej
8. Rodzice i ich stowarzyszenia mają prawo wydawania opinii i przeprowadzania konsultacji z władzami odpowiedzialnymi za edukację na wszystkich poziomach ich struktur. Rodzice mają obowiązek tworzyć demokratyczne, reprezentatywne organizacje na wszystkich poziomach. Organizacje te będą reprezentowały rodziców i ich interesy.
9. Rodzice mają prawo do pomocy materialnej ze strony władz publicznych, eliminującej wszelkie bariery finansowe, które mogłyby utrudnić dostęp ich dzieci do edukacji. Rodzice mają obowiązek poświęcać swój czas i uwagę swoim dzieciom i ich szkołom, tak aby wzmocnić ich wysiłki skierowane na osiągnięcie określonych celów nauczania.
10. Rodzice mają prawo żądać od odpowiedzialnych władz publicznych wysokiej jakości usługi edukacyjnej. Rodzice maj ą obowiązek poznać siebie nawzajem, współpracować ze sobą i doskonalić swoje umiejętności „pierwszych nauczycieli” i partnerów w kontakcie: szkoła-dom.

---

Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz. U.UE.C. Nr 303, poz.1 )
Artykuł 14. Prawo do nauki.
1. Każdy ma prawo do nauki i dostępu do kształcenia zawodowego i ustawicznego.
2. Prawo to obejmuje możliwość korzystania z bezpłatnej nauki obowiązkowej.
3. Wolność tworzenia placówek edukacyjnych z właściwym poszanowaniem zasad demokratycznych i prawo rodziców do zapewnienia wychowania i nauczania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami religijnymi, filozoficznymi i pedagogicznymi są szanowane, zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tej wolności i tego prawa.

---

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 48

1. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania.
2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

Art. 53

3. Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 70

3. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne. Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu, a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi, określa ustawa.

Art. 72
Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją.

---

USTAWA z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela
Art. 6a.
1. Praca nauczyciela, z wyjątkiem pracy nauczyciela stażysty, podlega ocenie. Ocena pracy nauczyciela może być dokonana w każdym czasie, nie wcześniej jednak niż po upływie roku od dokonania oceny poprzedniej lub oceny dorobku zawodowego, o której mowa w art. 9c ust. 6, z inicjatywy dyrektora szkoły lub na wniosek:
1) nauczyciela;
2) organu sprawującego nadzór pedagogiczny;
3) organu prowadzącego szkołę;
4) rady szkoły;
5) rady rodziców.
7. Organ, o którym mowa w ust. 6, dokonuje oceny pracy dyrektora szkoły po zasięgnięciu opinii rady szkoły i zakładowych organizacji związkowych działających w tej szkole. Przy ocenie pracy dyrektora przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 9c.
1. Staż, z zastrzeżeniem ust. 2, trwa w przypadku ubiegania się o awans na stopień:
1) nauczyciela kontraktowego – 9 miesięcy;
2) nauczyciela mianowanego i nauczyciela dyplomowanego – 2 lata i 9 miesięcy.
2. Nauczyciel kontraktowy lub nauczyciel mianowany posiadający co najmniej stopień naukowy doktora może ubiegać się o uzyskanie kolejnego stopnia awansu zawodowego po odbyciu stażu trwającego rok i 9 miesięcy. Dyrektor szkoły może nauczycielowi kontraktowemu, który uzyskał awans w sposób określony w art. 9a ust. 3 i ubiega się o uzyskanie stopnia nauczyciela mianowanego, skrócić staż do roku i 9 miesięcy.
3. W okresie stażu nauczyciel realizuje własny plan rozwoju zawodowego zatwierdzony przez dyrektora szkoły, uwzględniający wymagania, o których mowa w art. 9g ust. 10. Po zakończeniu stażu nauczyciel składa dyrektorowi szkoły sprawozdanie z realizacji tego planu.
3a. Nauczycielowi mianowanemu, ubiegającemu się o awans na stopień nauczyciela dyplomowanego, za spełnienie odpowiednich wymagań, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 9g ust. 10, uznaje się także jego odpowiedni dorobek zawodowy ze szczególnym uwzględnieniem okresu od dnia uzyskania stopnia nauczyciela mianowanego.
4. Nauczycielowi stażyście i nauczycielowi kontraktowemu odbywającemu staż dyrektor szkoły przydziela spośród nauczycieli mianowanych lub dyplomowanych opiekuna, z zastrzeżeniem że:
1) w przedszkolach, szkołach i placówkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, opiekunem nauczyciela stażysty i nauczyciela kontraktowego może być również nauczyciel zajmujący stanowisko kierownicze;
2) w rodzinnej placówce opiekuńczo-wychowawczej opiekunem nauczyciela stażysty i nauczyciela kontraktowego może być również nauczyciel mianowany lub dyplomowany zatrudniony w publicznym ośrodku adopcyjno-opiekuńczym, wskazany przez organ nadzoru w porozumieniu z organem prowadzącym.
5. Zadaniem opiekuna stażu, o którym mowa w ust. 4, jest udzielanie nauczycielowi pomocy, w szczególności w przygotowaniu i realizacji w okresie stażu planu rozwoju zawodowego nauczyciela, oraz opracowanie projektu oceny dorobku zawodowego nauczyciela za okres stażu.
6. Ocenę dorobku zawodowego nauczyciela za okres stażu ustala, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia złożenia sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, z uwzględnieniem stopnia realizacji planu rozwoju zawodowego nauczyciela, dyrektor szkoły:
1) w przypadku nauczyciela stażysty i nauczyciela kontraktowego – po zapoznaniu się z projektem oceny opracowanym przez opiekuna stażu i po zasięgnięciu opinii rady rodziców;
2) w przypadku nauczyciela mianowanego – po zasięgnięciu opinii rady rodziców.
7. Rada rodziców powinna przedstawić swoją opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o dokonywanej ocenie dorobku zawodowego nauczyciela. Nieprzedstawienie opinii rady rodziców nie wstrzymuje postępowania, o którym mowa w ust. 6.
8. Ocena dorobku zawodowego nauczyciela może być pozytywna lub negatywna. Ocena sporządzana jest na piśmie i zawiera uzasadnienie oraz pouczenie o możliwości wniesienia odwołania.
9. Od oceny dorobku zawodowego nauczycielowi służy odwołanie do organu sprawującego nadzór pedagogiczny w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny rozpatruje odwołanie w terminie 21 dni. Ocena dorobku zawodowego nauczyciela ustalona przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny jest ostateczna.
10. W przypadku niedotrzymania przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny terminu rozpatrzenia odwołania, o którym mowa w ust. 9, nauczyciel jest dopuszczony odpowiednio do rozmowy kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1, egzaminu, o którym mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2, lub może się ubiegać o akceptację komisji, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 3.
11. W przypadku gdy ostateczna ocena dorobku zawodowego nauczyciela jest negatywna, ponowna ocena dorobku może być dokonana po odbyciu, na wniosek nauczyciela i za zgodą dyrektora szkoły, jednego dodatkowego stażu w wymiarze 9 miesięcy.

---

USTAWA z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty
Art. 1.
System oświaty zapewnia w szczególności:
2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny.
Art. 12.
1. Publiczne przedszkola, szkoły podstawowe i gimnazja organizują naukę religii na życzenie rodziców, publiczne szkoły ponadgimnazjalne na życzenie bądź rodziców, bądź samych uczniów; po osiągnięciu pełnoletności o pobieraniu nauki religii decydują uczniowie.
Art. 13.
1. Szkoła i placówka publiczna umożliwia uczniom podtrzymywanie poczucia tożsamości narodowej, etnicznej, językowej i religijnej, a w szczególności naukę języka oraz własnej historii i kultury.
2.Na wniosek rodziców nauka, o której mowa w ust. 1 może być prowadzona:
1) w osobnych grupach, oddziałach lub szkołach,
2) w grupach, oddziałach lub szkołach – z dodatkową nauką języka oraz własnej historii i kultury,
3) w międzyszkolnych zespołach nauczania.
Art. 16.
1. Na wniosek rodziców naukę w szkole podstawowej może także rozpocząć dziecko, które przed dniem 1 września kończy 6 lat, jeżeli wykazuje psychofizyczną dojrzałość do podjęcia nauki szkolnej.
8. Na wniosek rodziców dyrektor odpowiednio publicznego lub niepublicznego przedszkola, szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej, do której dziecko zostało przyjęte, może zezwolić, w drodze decyzji, na spełnianie przez dziecko odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, poza przedszkolem, oddziałem przedszkolnym lub inną formą wychowania przedszkolnego i obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki poza szkołą.
Art. 18.
1.  Rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi szkolnemu są obowiązani do:
1) dopełnienia czynności związanych ze zgłoszeniem dziecka do szkoły;
2) zapewnienia regularnego uczęszczania dziecka na zajęcia szkolne;
3) zapewnienia dziecku warunków umożliwiających przygotowywanie się do zajęć;
4) informowania, w terminie do dnia 30 września każdego roku, dyrektora szkoły podstawowej lub gimnazjum, w obwodzie których dziecko mieszka, o realizacji obowiązku szkolnego spełnianego w sposób określony w art. 16 ust. 5b.
2. Rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi nauki, na żądanie wójta gminy (burmistrza, prezydenta miasta), na terenie której dziecko mieszka, są obowiązani informować go o formie spełniania obowiązku nauki przez dziecko i zmianach w tym zakresie.
3. Rodzice dziecka realizującego obowiązek szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 8, są obowiązani do zapewnienia dziecku warunków nauki określonych w tym zezwoleniu.
Art. 36a.
1. Stanowisko dyrektora szkoły lub placówki powierza organ prowadzący szkołę lub placówkę.
2. Kandydata na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki wyłania się w drodze konkursu. Kandydatowi nie można odmówić powierzenia stanowiska dyrektora.
4. Jeżeli do konkursu nie zgłosi się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie wyłoniono kandydata, organ prowadzący powierza to stanowisko ustalonemu przez siebie kandydatowi, po zasięgnięciu opinii rady szkoły lub placówki i rady pedagogicznej.
6. W celu przeprowadzenia konkursu organ prowadzący szkołę lub placówkę powołuje komisję konkursową w składzie:
1) trzech przedstawicieli organu prowadzącego szkołę lub placówkę;
2) dwóch przedstawicieli organu sprawującego nadzór pedagogiczny;
3) po jednym przedstawicielu:

1. rady pedagogicznej,
2. rady rodziców,
3. zakładowych organizacji związkowych, przy czym przedstawiciel związku zawodowego nie może być zatrudniony w szkole lub placówce, której konkurs dotyczy – z zastrzeżeniem ust. 7.

7. Łączna liczba przedstawicieli organów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2, nie może być mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3.
8. Jeżeli w składzie komisji konkursowej łączna liczba przedstawicieli organów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 i 2, byłaby mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3, liczbę przedstawicieli tych organów zwiększa się proporcjonalnie, tak aby ich łączna liczba nie była mniejsza niż łączna liczba przedstawicieli, o których mowa w ust. 6 pkt 3.
9. Przepisy ust. 6-8 stosuje się również w przypadku konkursu na stanowisko dyrektora nowo zakładanego zespołu szkół lub placówek, z tym że:
1) przedstawiciela rady pedagogicznej wyłania się spośród przedstawicieli rad pedagogicznych wszystkich szkół lub placówek łączonych w zespół;
2) przedstawiciela rady rodziców wyłania się spośród rad rodziców uczniów wszystkich szkół lub placówek łączonych w zespół.
11. W przypadku szkół i placówek, o których mowa w art. 44 i art. 52 ust. 1, w skład komisji nie wchodzą odpowiednio przedstawiciele rady pedagogicznej i rady rodziców.
Art. 39.
1.Dyrektor szkoły lub placówki w szczególności:
4) realizuje uchwały rady szkoły lub placówki oraz rady pedagogicznej, podjęte w ramach ich kompetencji stanowiących,
5) dysponuje środkami określonymi w planie finansowym szkoły lub placówki zaopiniowanym przez radę szkoły lub placówki i ponosi odpowiedzialność za ich prawidłowe wykorzystanie, a także może organizować administracyjną, finansową i gospodarczą obsługę szkoły lub placówki,
3. Dyrektor jest kierownikiem zakładu pracy dla zatrudnionych w szkole lub placówce nauczycieli i pracowników nie będących nauczycielami. Dyrektor w szczególności decyduje w sprawach:
3) występowania z wnioskami, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub placówki, w sprawach odznaczeń, nagród i innych wyróżnień dla nauczycieli oraz pozostałych pracowników szkoły lub placówki.
4. Dyrektor szkoły lub placówki w wykonywaniu swoich zadań współpracuje z radą szkoły lub placówki, radą pedagogiczną, rodzicami i samorządem uczniowskim.
Art. 40
5. Zebrania rady pedagogicznej są organizowane przed rozpoczęciem roku szkolnego, w każdym okresie (semestrze) w związku z klasyfikowaniem i promowaniem uczniów, po zakończeniu rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych oraz w miarę bieżących potrzeb. Zebrania mogą być organizowane na wniosek organu sprawującego nadzór pedagogiczny, z inicjatywy dyrektora szkoły lub placówki, rady szkoły lub placówki, organu prowadzącego szkołę lub placówkę albo co najmniej 1/3 członków rady pedagogicznej.
Art. 41.
1.Do kompetencji stanowiących rady pedagogicznej należy:
1) zatwierdzanie planów pracy szkoły lub placówki po zaopiniowaniu przez radę szkoły lub placówki,
3) podejmowanie uchwał w sprawie innowacji i eksperymentów pedagogicznych w szkole lub placówce, po zaopiniowaniu ich projektów przez radę szkoły lub placówki.
Art. 42
1.Rada pedagogiczna przygotowuje projekt statutu szkoły lub placówki albo jego zmian i przedstawia do uchwalenia radzie szkoły lub placówki.
Art. 50
1. W szkołach i placówkach mogą działać rady szkół i placówek.
2. Rada szkoły lub placówki uczestniczy w rozwiązywaniu spraw wewnętrznych szkoły lub placówki, a także:
1) uchwala statut szkoły lub placówki,
2) przedstawia wnioski w sprawie rocznego planu finansowego środków specjalnych szkoły lub placówki i opiniuje projekt planu finansowego szkoły lub placówki,
3) może występować do organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą lub placówką z wnioskami o zbadanie i dokonanie oceny działalności szkoły lub placówki, jej dyrektora lub innego nauczyciela zatrudnionego w szkole lub placówce; wnioski te mają dla organu charakter wiążący,
4) opiniuje plan pracy szkoły lub placówki, projekty innowacji i eksperymentów pedagogicznych oraz inne sprawy istotne dla szkoły lub placówki,
5) z własnej inicjatywy ocenia sytuację oraz stan szkoły lub placówki i występuje z wnioskami do dyrektora, rady pedagogicznej, organu prowadzącego szkołę lub placówkę oraz do wojewódzkiej rady oświatowej, w szczególności w sprawach organizacji zajęć pozalekcyjnych i przedmiotów nadobowiązkowych.
3. W celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki rada szkoły lub placówki może gromadzić fundusze z dobrowolnych składek oraz innych źródeł. Zasady wydatkowania funduszy rady szkoły lub placówki określa regulamin, o którym mowa w art. 51 ust. 5.
Art. 51.
1. W skład rady szkoły lub placówki wchodzą, z zastrzeżeniem ust. 1a-1c, w równej liczbie:
1) nauczyciele wybrani przez ogół nauczycieli
2) rodzice wybrani przez ogół rodziców;
3) uczniowie wybrani przez ogół uczniów.
1c.W szkołach i placówkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 53 ust. 6 udział rodziców w radzie szkoły lub placówki nie jest obowiązkowy.
2. Rada powinna liczyć co najmniej 6 osób.
3. Tryb wyboru członków rady szkoły lub placówki określa statut szkoły lub placówki. Statut szkoły lub placówki może przewidywać rozszerzenie składu rady o inne osoby niż wymienione w ust. 1.
4. Kadencja rady szkoły lub placówki trwa 3 lata. Statut szkoły lub placówki może dopuszczać dokonywanie corocznej zmiany jednej trzeciej składu rady.
5. Rada szkoły lub placówki uchwala regulamin swojej działalności oraz wybiera przewodniczącego. Zebrania rady są protokołowane.
5a. W regulaminie, o którym mowa w ust. 5, mogą być określone rodzaje spraw, w których rozpatrywaniu nie biorą udziału przedstawiciele uczniów.
9. Powstanie rady szkoły lub placówki organizuje dyrektor szkoły lub placówki z własnej inicjatywy albo na wniosek rady rodziców, a w przypadku gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych także na wniosek samorządu uczniowskiego.
Art. 53.
1. W szkołach i placówkach, z zastrzeżeniem ust. 6, działają rady rodziców, które reprezentują ogół rodziców uczniów.
2. W skład rad rodziców wchodzą:
1) w szkołach – po jednym przedstawicielu rad oddziałowych, wybranych w tajnych wyborach przez zebranie rodziców uczniów danego oddziału;
2) w placówkach – co najmniej 7 przedstawicieli, wybranych w tajnych wyborach przez zebranie rodziców wychowanków danej placówki;
3) w szkołach artystycznych – co najmniej 7 przedstawicieli, wybranych w tajnych wyborach przez zebranie rodziców uczniów danej szkoły.
3. W wyborach, o których mowa w ust. 2, jednego ucznia reprezentuje jeden rodzic. Wybory przeprowadza się na pierwszym zebraniu rodziców w każdym roku szkolnym.
4. Rada rodziców uchwala regulamin swojej działalności, w którym określa w szczególności:
1) wewnętrzną strukturę i tryb pracy rady;
2) szczegółowy tryb przeprowadzania wyborów do rad, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, oraz przedstawicieli rad oddziałowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, do rady rodziców odpowiednio szkoły lub placówki.
5. Rady rodziców mogą porozumiewać się ze sobą, ustalając zasady i zakres współpracy.
6. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, a w przypadku szkół i placówek artystycznych minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, określą, w drodze rozporządzenia, rodzaje szkół i placówek, w których nie tworzy się rad rodziców, uwzględniając organizację szkoły lub placówki lub brak możliwości bezpośredniego uczestniczenia w ich działalności reprezentacji rodziców.
Art. 54.
1. Rada rodziców może występować do dyrektora i innych organów szkoły lub placówki, organu prowadzącego szkołę lub placówkę oraz organu sprawującego nadzór pedagogiczny z wnioskami i opiniami we wszystkich sprawach szkoły lub placówki.
2. Do kompetencji rady rodziców, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, należy:
1) uchwalanie w porozumieniu z radą pedagogiczną:

1. programu wychowawczego szkoły obejmującego wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym skierowane do uczniów, realizowanego przez nauczycieli,
2. programu profilaktyki dostosowanego do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, obejmującego wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców;

2) opiniowanie programu i harmonogramu poprawy efektywności kształcenia lub wychowania szkoły lub placówki, o którym mowa w art. 34 ust. 2;
3) opiniowanie projektu planu finansowego składanego przez dyrektora szkoły.
3. W szkołach artystycznych, w których nie prowadzi się kształcenia ogólnego, nie uchwala się programu profilaktyki, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b.
4. Jeżeli rada rodziców w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia roku szkolnego nie uzyska porozumienia z radą pedagogiczną w sprawie programu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub b, program ten ustala dyrektor szkoły w uzgodnieniu z organem sprawującym nadzór pedagogiczny. Program ustalony przez dyrektora szkoły obowiązuje do czasu uchwalenia programu przez radę rodziców w porozumieniu z radą pedagogiczną.
5. W szkołach i placówkach, w których nie tworzy się rad rodziców, programy, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uchwala rada pedagogiczna.
6. Programów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie uchwala się w szkołach dla dorosłych.
7. W szkołach i placówkach publicznych prowadzonych przez osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego lub przez osoby fizyczne oraz w szkołach i placówkach niepublicznych programy, o których mowa w ust. 2 pkt 1, ustala organ wskazany w statucie szkoły lub placówki.
8. W celu wspierania działalności statutowej szkoły lub placówki, rada rodziców może gromadzić fundusze z dobrowolnych składek rodziców oraz innych źródeł. Zasady wydatkowania funduszy rady rodziców określa regulamin, o którym mowa w art. 53 ust. 4.
Art. 56.
1. W szkole i placówce mogą działać, z wyjątkiem partii i organizacji politycznych, stowarzyszenia i inne organizacje, a w szczególności organizacje harcerskie, których celem statutowym jest działalność wychowawcza albo rozszerzanie i wzbogacanie form działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki.
2.Podjęcie działalności w szkole lub placówce przez stowarzyszenie lub inną organizację, o których mowa w ust. 1, wymaga uzyskania zgody dyrektora szkoły lub placówki, wyrażonej po uprzednim uzgodnieniu warunków tej działalności oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców.
3. W szkołach i placówkach, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 53 ust. 6, oraz w szkołach i placówkach, w których nie utworzono rady szkoły lub placówki, nie stosuje się wymogu uzyskania pozytywnej opinii odpowiednio rady szkoły lub placówki i rady rodziców, o których mowa w ust. 2.
Art. 59.
1.  Szkoła publiczna, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, może być zlikwidowana z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę, po zapewnieniu przez ten organ uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej tego samego typu, a także odpowiednio o tym samym lub zbliżonym profilu kształcenia ogólnozawodowego albo kształcącej w tym samym lub zbliżonym zawodzie. Organ prowadzący jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić o zamiarze likwidacji szkoły: rodziców uczniów (w przypadku szkoły dla dorosłych – uczniów), właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkół danego typu.
Art. 62.
1. Organ prowadzący szkoły różnych typów lub placówki może je połączyć w zespół. Połączenie nie narusza odrębności rad pedagogicznych, rad rodziców, rad szkół lub placówek i samorządów uczniowskich poszczególnych szkół lub placówek, o ile statut zespołu nie stanowi inaczej.
Art. 64a.
1. Dyrektor szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej oraz szkoły artystycznej może z własnej inicjatywy lub na wniosek rady szkoły, rady rodziców, rady pedagogicznej lub samorządu uczniowskiego, za zgodą odpowiednio rady rodziców i rady pedagogicznej oraz w przypadku, gdy z inicjatywą wystąpił dyrektor szkoły lub wniosku złożonego przez inny podmiot niż samorząd uczniowski – także po uzyskaniu opinii samorządu uczniowskiego, wprowadzić obowiązek noszenia przez uczniów na terenie szkoły jednolitego stroju.
3. Wzór jednolitego stroju, o którym mowa w ust. 1, ustala dyrektor szkoły w uzgodnieniu z radą rodziców i po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i samorządu uczniowskiego.
4. Dyrektor szkoły, w której wprowadzono obowiązek noszenia przez uczniów jednolitego stroju, może w uzgodnieniu z radą rodziców i po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej określić sytuacje, w których przebywanie ucznia na terenie szkoły nie wymaga noszenia przez niego jednolitego stroju.
Art. 66.
1. Na wniosek lub za zgodą rodziców albo pełnoletniego ucznia dyrektor szkoły po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, może zezwolić uczniowi na indywidualny program lub tok nauki oraz wyznaczyć nauczyciela-opiekuna. Odmowa udzielenia zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
1a.  Na wniosek lub za zgodą rodziców albo pełnoletniego ucznia dyrektor szkoły artystycznej nierealizującej kształcenia ogólnego, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, może zezwolić uczniowi na indywidualny program lub tok nauki realizowany pod opieką nauczyciela przedmiotu głównego tego ucznia. Odmowa udzielenia zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.

30 sierpnia 2013

Rady Rodziców

Zmiany w prawie doprowadziły do zwiększenia uprawnień rodziców. Mogą oni wpływać na politykę oświatową realizowaną w szkołach ich dzieci. W praktyce jednak nie wszystkie możliwości, które daje obecny system prawny, są w pełni wykorzystywane. Rodzice często chcieliby bardziej uczestniczyć w  życiu szkoły, jednak nie wiedzą, na czym ma polegać ich zaangażowanie. Co zrobić, aby ta współpraca była aktywna, obustronna i systematyczna?Niezbędnymi elementami są partnerskie relacje między nauczycielem a rodzicem orazregularnyprzepływ informacji, który musi mieć charakter wielokierunkowy oraz dotyczyć powinien przede wszystkim postępów uczniów w nauce i zachowaniu. Pozwoli to nauczycielom szerzej spojrzeć na uczniów i zweryfikować własne o nich opinie, a rodzicom umożliwi bliższe poznanie środowiska szkolnego. Zaangażowanie rodziców może być także związane z organizowaniem wycieczek, imprez i uroczystości szkolnych oraz prowadzeniem zajęć pozalekcyjnych w dziedzinie, w której się specjalizują. MEN uznaje za jeden ze swych najważniejszych celów aktywizację współpracy z rodzicami. 14 marca 2011 r. przy Ministrze Edukacji Narodowej została powołana Rada Rodziców, której zadaniem jest szeroka integracja środowisk rodzicielskich oraz stworzenie płaszczyzny dyskusji i wymiany poglądów we wszystkich sprawach dotyczących polskiej szkoły. Rozwój ruchu rodzicielskiego to wielka szansa, nie tylko dla polskiej oświaty, ale również dla społeczeństwa obywatelskiego. Silne zaangażowanie rodziców w działalność szkoły oznacza kształtowanie społeczeństwa obywatelskiego z profesjonalnym zapleczem edukacyjnym i prowadzi do poprawy skuteczności nauczania i usprawnienia pracy szkoły.
Reformująca się szkoła potrzebuje rodziców zaangażowanych, gdyż tylko wtedy jest w stanie w pełni wykorzystać swój potencjał.

Jak rozwijać motorykę małą, czyli w trosce o sprawność dziecięcych rączek

Mówiąc o motoryce, mamy na myśli sprawność ruchową, która jest możliwa jedynie przy odpowiedniej współpracy ściśle określonych mięśni, kontrolowanych przez mózg. Od pierwszych miesięcy życia warto wspierać i stymulować, zarówno rozwój motoryki dużej, odpowiadającej za sprawność całego ciała, jak i rozwój motoryki małej, dzięki której możliwe są precyzyjne ruchy palców i dłoni oraz mówienie.

Mięśnie dłoni rozwijają się od pierwszych tygodni życia. Regularne dostarczanie dziecku bodźców dotykowych - chwytanie przedmiotów wykonanych z różnorodnych materiałów, o odmiennych kształtach i fakturze, już na tym etapie rozwoju pozwala wytworzyć odpowiednie połączenia neuronowe, umożliwiające coraz bardziej precyzyjne chwytanie i koordynację wzrokowo - ruchową.

Z czasem powinniśmy dziecku dostarczać coraz więcej bodźców i stwarzać coraz więcej sytuacji umożliwiających aktywność wzmacniającą całą dłoń. Dobrym pomysłem na trening małej motoryki już po 6 miesiącu życia, są zabawy tkaninami o różnej fakturze, ugniatanie kartki czy folii, a później ciastoliny czy innych substancji o różnej konsystencji i temperaturze.

Dość popularnym ćwiczeniem znakomicie rozbudzającym świadomość własnej ręki są zabawy paluszkowe (sroczka kaszkę warzyła), które są nie tylko wspaniałym treningiem usprawniającym mięśnie ręki, ale uczą też podstaw komunikowania się i wzbogacają słownictwo dziecka.

W domowej edukacji, trening małej motoryki warto oprzeć na metodyce Marii Montessori, która radziła, by dzieci bawiły się przedmiotami codziennego użytku, przez co jego umiejętności przełożą się na praktyczne umiejętności życiowe. W myśl tej idei pozwólmy maluchom na trening rączek przy otwieraniu, zamykaniu czy zakręcaniu pudełek, przelewaniu wody, czy przesypywaniu kaszy lub grochu z jednego do drugiego pojemnika, ugniataniu ciasta i wycinaniu z niego różnych kształtów itd. Możemy również świadomie inicjować zabawy przedmiotami codziennego użytku, ćwiczące na przykład precyzyjny chwyt - jak zapinanie klamerek na sznurku, zapinanie guzików czy zawiązywanie butów.

Czyli zamiast wymyślać zabawy edukacyjne, pozwólmy dziecku uczestniczyć w pracach domowych. Wspólne ich wykonywanie pozwala nie tylko na trening motoryki małej, ale też na zacieśnienie więzi emocjonalnej, uczy obowiązkowości i czerpania przyjemności z dobrze wykonanej, pożytecznej pracy.

Motorykę małą wspaniale rozwijają również zabawy muzyczne z udziałem prostych instrumentów. Wystukując rytm piosenki na bębenku czy tamburynie, maluch nie tylko ćwiczy koordynację i precyzję ruchów obu rąk, ale też trenuje wymowę i wyczucie rytmu.

Gdy pojawią się pierwsze próby chwytania za kredkę, niczego nie przyspieszajmy. Cieszmy się nawet z nieporadnych bazgrołów i głowonogów.

ŻYCZENIA

Niech czas Świąt Bożego Narodzenia
będzie pełen atmosfery radości,
wytchnienia i zatrzymania
od codziennego pędu.
Życzymy, by Święty Mikołaj
przyniósł Wam i nam wszystkim
najpiękniejszy prezent - dużo miłości!
Życzymy wszystkim Dzieciom
i ich Rodzicom wszystkiego najlepszego.
Wesołych Świąt !

Dyrektor wraz z Pracownikami Miejskiego Przedszkola nr 22

„WIGILIJNY WIECZÓR”

W naszych sercach radość tryśnie
kiedy w wieczór Wigilijny pierwsza
gwiazdka znów zabłyśnie. Pod
żywą choinką prezenty będą czekać,
a na zielonych gałązkach lampki
pięknie błyskać. A kiedy stół
świąteczny od pyszności się ugnie,
opłatkiem się dzielić zaczniemy i
wszyscy razem w ogromnej radości
kolędy śpiewać będziemy.

GŁOSOWANIE ZAKOŃCZONE

DZIĘKUJEMY ZA CODZIENNE GŁOSY NA NASZA PRACĘ.....RODZICOM, ZNAJOMYM, ZNAJOMYM ZNAJOMYCH..... DZIĘKUJEMY ZA KAŻDY GŁOS I WSPÓLNĄ ZABAWĘ


NIESTETY NIE UDAŁO NAM SIĘ WYGRAĆ

ZA ROK SPRÓBUJEMY PONOWNIE

http://www.buliba.pl/konkursy/wielki-konkurs-ekologiczny-2015/galeria.html

WYBIERAMY WOJEWÓDZTWO ŚLĄSKIE,  wyszukujemy wpisując wielkimi drukowanymi literami MIEJSKIE PRZEDSZKOLE NR 22 i oddajemy swój głos

26.11.2015r. - opublikowanie zgłoszonych prac na stronach konkursowych Buliba.pl oraz rozpoczęcie głosowania internautów na zgłoszone prace
30.11.2015r. - zakończenie głosowania internautów na zgłoszone prace2.12.2015r. - rozstrzygnięcie konkursu i ogłoszenie wyników

Koniec reformy sześciolatków? Zmiany już w grudniu. Szefowa MEN zapowiada ustawę po spotkaniu z Elbanowskimi

 

Anna Zalewska, minister edukacji, zapowiedziała odwrót od reformy dotyczącej obowiązku szkolnego sześciolatków. - Dajemy wolność rodzicom, wracamy do zerówek - mówiła na wspólnej konferencji prasowej z Karoliną i Tomaszem Elbanowskimi

W ciągu najbliższych 10 dni będzie projekt nowelizacji ustawy o systemie oświaty likwidujący obowiązek szkolny dla sześciolatków, ustalający wiek siedmiu lat jako czas rozpoczynania obowiązkowej nauki w szkole - zapowiedziała minister edukacji Anna Zalewska.

W grudniu ustawa

Szefowa MEN spotkała się w siedzibie resortu z Karoliną i Tomaszem Elbanowskimi ze Stowarzyszenia Rzecznik Praw Rodziców, zabiegającymi o obniżenie wieku obowiązku szkolnego, oraz z ekspertami związanymi ze Stowarzyszeniem.

- W grudniu dostaniecie państwo informację o zmianie w ustawie o systemie oświaty, która będzie polegała na tym, że siedmiolatki to jest ten moment obowiązkowy dla dziecka, jeśli chodzi o pójście do szkoły. Dajemy wolność rodzicom. Mówimy o nauczycielach przedszkoli, że mają umiejętności i kompetencje dyskusji i wsparcia rodzica w decyzjach czy sześcio- czy siedmiolatek - powiedziała Zalewska na konferencji prasowej po spotkaniu.

"Koniec z tajnymi kompletami"

Poinformowała także o planowanych zmianach w podstawie programowej. - Koniec z tajnymi kompletami w zerówkach. Oficjalnie nauczyciele będą uczyli liczyć, czytać i pisać. W związku z tym możemy powiedzieć, że niczego nie zmieniamy - mamy obniżenie wieku szkolnego, ale w przyjaznych warunkach, tzn. dzieci będą w swoim środowisku, nie będą zmuszane do tego, żeby być w szkole - zaznaczyła.

Minister zaznaczyła, że w związku z zapowiedzianą zmianą "oczywiście jest wiele miejsc, w których może dojść do zawirowań organizacyjnych, ale o nich też dyskutowaliśmy".

Co z sześciolatkami? 

Zalewska zapowiedziała, że w projekcie wprowadzi m.in. zmiany w używanym słownictwie - zniknąć ma "stygmatyzujące określenie 'odroczenie'". Prawdopodobnie pojawi się też "powtórne zapisanie do klasy pierwszej". Powiedziała, że będzie możliwość powrotu, jeśli dziecko nie będzie sobie radzić w pierwszej klasie, do "zerówki, do przedszkola jeśli będzie tam miejsce". Zaznaczyła, że są miejscowości, gdzie może być problem z wolnymi miejscami. - Myślimy o takim swobodnym pozostawieniu ucznia w klasie pierwszej, ale rodzic będzie mógł zdecydować o powtórnym zapisaniu do klasy pierwszej - dodała.

- Szczegóły, jeśli chodzi o projekt ustawy, niebawem. Myślę, że w ciągu najbliższych 10 dni państwo ten projekt zobaczą. Ponieważ zależy nam, żeby te zmiany weszły w grudniu, będzie to projekt poselski - powiedziała.

Pytana, jakie będą rozwiązania dla rodziców, którzy będą chcieli posłać swoje dziecko do szkoły w wieku sześciu lat, odpowiedziała, że brane są pod uwagę dwa warianty. Pierwszy będzie pozostawiać rodzicom pełną swobodę decyzji, w drugim rodzice sześciolatków urodzonych po 1 września będą musieli zasięgnąć opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej.

"Rodziców nie można ignorować"

Obecna na konferencji prasowej Elbanowska podziękowała Zalewskiej za zaproszenie i spotkanie. - Jest to dla nas w jakimś stopniu symboliczne, że możemy być tutaj i rozmawiać w absolutnie przełomowy sposób - powiedziała. - Okazało się, że warto było walczyć, warto było działać - podkreśliła. Pogratulowała i podziękowała także wszystkim rodzicom zaangażowanym w akcję. - To jest wasz rodzicielski sukces - podkreśliła. - Jesteśmy grupą społeczników, którzy wreszcie zostali wysłuchani. Rodziców nie można ignorować, bo to się źle kończy dla władzy - mówiła Elbanowska.

Z kolei ekspertka Stowarzyszenia Rzecznik Praw Rodziców Dorota Dziamska przekazała Zalewskiej projekt podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego dla klas I-III przygotowany pod jej kierunkiem przez zespół nauczycieli współpracujących z Pracownią Pedagogiczną im. Ryszarda Więckowskiego. Minister edukacji zapowiedziała, że będą kolejne spotkania z Elbanowskimi.

Rewolucja w szkole

Stopniowe obniżanie wieku obowiązku szkolnego z siedmiu do sześciu lat trwa w Polsce od 2009 r. Przez pierwszych pięć lat decyzję o tym, czy dziecko rozpocznie naukę w wieku sześciu czy siedmiu lat, podejmowali rodzice. 1 września tego roku po raz pierwszy do I klasy szkoły podstawowej poszedł obowiązkowo cały rocznik dzieci sześcioletnich, czyli urodzonych w 2009 r. Rok wcześniej - we wrześniu zeszłego roku - obok siedmiolatków do pierwszych klas obowiązkowo poszła połowa rocznika sześciolatków.

W swoim expose premier Beata Szydło zapowiedziała m.in. przywrócenie rodzicom prawa wyboru, czy ich dzieci pójdą do szkoły w wieku sześciu czy siedmiu lat. Poinformowała, że zmiana ta zostanie przeprowadzona w ciągu pierwszych 100 dni działania rządu.

Rola ojca w wychowaniu dziecka

Rola taty rozpoczyna się w życiu dziecka jeszcze przed jego narodzinami. Już wtedy przyszły tatuś może poczuć się ważny. A nawet powinien, bo jego dalsza rola w procesie wychowawczym jest szczególna. Ojciec wywiera ogromny wpływ na rozwój swojego dziecka i powinien o tym pamiętać przez cały okres wychowawczy.

Posiadanie mądrego ojca jest dla każdego dziecka bezcennym kapitałem na całe życie.

Obuchowska I.

Miłość ojcowska

Bycie ojcem to wyzwanie, któremu nie każdy mężczyzna potrafi sprostać. Wymaga ono bowiem poświęcenia siebie, swoich sił, umiejętności i przede wszystkim serca. Jako ojciec powtarzasz zapewne dziecku, że jest najważniejsze i że je kochasz. Dla dziecka kochanie oznacza po prostu „bycie z nim”, czyli poświęcanie mu swojego czasu. Możliwe, że czasu ciągle brak, że po pracy przychodzisz zmęczony i chcesz odpocząć. Możesz o tym powiedzieć swojemu dziecku. Stosowanie wykrętów, składanie obietnic, jeśli nie damy rady ich spełnić („w weekend zabiorę Cię na cały dzień na wycieczkę”) nie jest dobrym pomysłem. Lepiej szczerze porozmawiać, spędzić z dzieckiem choćby pół godziny, ale w 100 % angażując się w zabawę, niż oszukiwać i udawać, że układamy wspólnie puzzle, podczas gdy jednym okiem oglądamy program w telewizji. Zapewnienia o miłości, czy dawanie licznych prezentów na nic się zdadzą, jeśli nie będzie systematycznego i częstego spędzania czasu z dzieckiem (choćby niedługiego). Jest to jedyna i najlepsza możliwość na nawiązanie z nim osobistej relacji. Tworzy się więź oparta na zaufaniu. Dziecko wówczas wie, że z trudnymi sprawami czy problemami pojawiającymi się już w późniejszym wieku, może zawsze przyjść do ojca. Miłość ojcowska wyraźnie różni się od macierzyńskiej. Nie jest ona bezwarunkowa i zazwyczaj kształtuje się dłużej.

W okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa rozwija się intensywnie proces uczuciowego wiązania się dziecka z rodzicami i dlatego obecność w nim obojga rodziców jest bardzo wskazana. Dzieci, które przed piątym rokiem życia przywiązały się do ojców, częściej mają poczucie pewności siebie i są lubiane w szkole, niż dzieci mające ubogi kontakt z ojcem.

Gdy masz syna

Dla chłopca ojciec to pierwszy męski wzorzec. Kiedy zaczyna on dostrzegać różnice, które uwarunkowane są płcią, rozpoczyna poszukiwanie kogoś podobnego do niego. Dlatego chłopiec od wczesnego dzieciństwa próbuje naśladować ojca.
Chłopcy w każdym wieku najbardziej potrzebują uznania ze strony ojca, świadomości, że tato jest z nich dumny. Matka nawet najlepsza i choćby najbardziej starała się chwalić i docenić swego syna, nigdy nie jest w stanie dać tego swojemu dziecku. To syn może otrzymać wyłącznie od swego ojca.

Co możesz zrobić dla syna?

Bądź obecny w jego życiu. Nawet wtedy, kiedy jesteś bardzo zapracowany, spędzaj z synem czas. Miejcie swoje męskie sprawy, małe rytuały, np. wycieczki do parku, wspólne wypady na rower, na lody itp. Pokaż synowi, że mężczyzna też może płakać czy przeżywać trudne chwile, mieć swoje słabości i trzeba umieć się z nimi zmierzyć, a także pozwolić sobie na odreagowanie emocji. Okazuj synowi czułość. Nie unikaj przytulania. Wyrażaj szacunek do kobiet – dziecko ob¬serwuje jak ojciec zwraca się do mamy, czy innych kobiet i naśladuje jego zachowanie. Dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym naprawdę potrzebują kontaktu z ojcem. Dzięki temu mogą doświadczać ojcowskiej miłości. Synowie mają okazję czuć się mężczyznami w czasie wspólnych, męskich aktywności. To uczy ich wytrwałości, odwagi i sprawia, że ojciec staje się dla nich autorytetem. Podstawowym zadaniem ojca wobec syna jest wychowanie go na dojrzałego, odpowiedzialnego i zdolnego do miłości mężczyznę, a najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest własny przykład. Dlatego pracę nad dzieckiem trzeba zacząć od siebie.

Gdy masz córkę

Jesteś dla niej pierwszym w życiu mężczyzną. Istnieje związek między tym, kogo córki widziały w ojcu, a tym, kogo potem widzą w swoich partnerach. Kilkuletnia dziewczynka oczekuje przytulenia, pocałunku, mocnego ojcowskiego uścisku. Nie bójmy się go okazywać. Często my, dorośli patrzymy na takie zachowania z pewną dozą wątpliwości (może posądzą nas o molestowanie itp.) Niepotrzebnie, gdyż dziecko czułość ojca postrzega jako fakt bycia wyjątkową, wartościową osobą. Nie rozumie natomiast dlaczego taty nie ma blisko („może tata już mnie nie kocha?”). Jednak bardzo ważne jest to, aby ojciec w zachwytach nad córką nie zapominał o żonie. Wpadanie w nadmierny zachwyt nad córeczką może poczynić szkodę w jej rozwoju, jeśli jednocześnie ojciec nie szanuje jej matki lub zaniża jej wartość w stosunku do córki. Okazywanie szacunku matce jest czymś podstawowym. To pozwala córkom zrozumieć, że kobiety są wartościowe.

Co możesz zrobić dla córki?

Dziewczyna od ojca powinna dostać przede wszystkim szacunek. To podstawa budowania samoakceptacji. Bądź zaangażowany, wysłuchaj tego, co córka chce ci powiedzieć, wspieraj ją, motywuj do odkrywania świata. Znajdźcie coś, co możecie razem robić, w zależności od zainteresowań dziecka. Może to być wspólne rysowanie, praca nad jakimś projektem, wycieczki do parku, czy czytanie przed snem.
Niezależnie od płci, żeby mieć dobry kontakt z dzieckiem, trzeba z nim spędzać dużo czasu - rozmawiać, bawić się, słuchać, spędzać razem weekendy. Ojciec jest od poznawania świata. To niezwykle ważna rola, która dobrze pełniona procentuje zarówno w życiu dziecka jak i samego ojca.

Autor: Marta Cygan, psycholog, zespół Akademii Zdrowego Przedszkolaka

Jak zachęcić dzieci do jedzenia warzyw?

Wszędzie słyszymy, że warzywa są bardzo zdrowe i wartościowe, więc powinny znaleźć się właściwie w każdym posiłku dziecka. Nawet w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia (tzw. „ustawa sklepikowa”) można zauważyć duży nacisk na zwiększenie częstotliwości podawania warzyw w placówkach oświatowych. Tylko co zrobić, jeżeli nasze dziecko odmawia jedzenia jarzyn - podawać na siłę, straszyć, przekupić zabawką?

Podsuwamy Wam kilka „zdrowych” sposobów na zachęcanie dzieci do spożywania warzyw. Oczywiście, nie sprawimy od razu, że nasza pociecha będzie wybierała jarzynki zamiast słodyczy, ale długotrwała praca z dzieckiem na pewno zaowocuje (a może zawarzywuje?)!

1. Daj dziecku wybór – kiedy damy dziecku wybór warzyw (np. 3 różne surówki/dodatki do kanapek), wtedy chętniej zdecyduje się na cokolwiek, poczuje, że jest wartościowym i samodzielnym członkiem rodziny, który podejmuje „dorosłe” decyzje. Różnorodność wzmaga ciekawość i zwiększa szansę, że dziecko wybierze chociaż jeden rodzaj warzyw.
2. Bądź dobrym przykładem – pamiętajmy, że dzieci doskonale zapamiętują i naśladują zachowanie opiekunów, sięganie przez nas po warzywa do każdego posiłku, utrwali w pamięci dziecka dobry przykład.
3. Gotujcie wspólnie – znajdźcie czas na zabawę w kuchni! To nie tylko wspaniała okazja do miłego spędzenia czasu, ale również „wkroczenie” w rolę dorosłego i nauka samodzielności. Pamiętajmy, że dziecko zje chętniej samodzielnie wykonaną sałatkę niż tę, zrobioną przez opiekuna.
4. Przygotujcie zabawy z warzywami – zezwolenie dziecku na zabawę warzywem – dotykanie, wąchanie, wycinanie, krojenie itp. Z pewnością przełamie strach i niechęć do jarzynki oraz zachęci do jej spróbowania.
5. Pozwól samodzielnie nakładać – pozwólmy dziecku zdecydować ile surówki chce zjeść i samodzielnie taką porcję nałożyć – zapobiegniemy marnowaniu jedzenia oraz sprawimy, że dziecko poczuje się dowartościowane tak dorosłym zadaniem :)
6. Zadbaj o estetykę na talerzu – dziecko również je oczami. Jeżeli podamy coś kolorowego i kontrastowego, na ładnym talerzu, zwiększymy atrakcyjność i zaciekawimy dziecko, które chętniej sięgnie po taką potrawę.
7. Nie wywieraj presji, nie zmuszaj – naciskanie, zmuszanie
i straszenie na pewno nie pomoże, a pogorszy sprawę – dziecko jeszcze bardziej będzie się buntowało i odmawiało zjedzenia.
8. Załóż „mini-ogródek” na parapecie/balkonie – dzięki temu, dzieci mogą obserwować jak rosną zioła/kiełki i codziennie o nie dbać; chętniej zjedzą coś, co same pielęgnowały.

Pamiętajcie, że dzięki zainwestowaniu czasu i cierpliwości w „naukę” jedzenia warzyw, nasze dziecko nie tylko chętniej będzie po nie sięgało w domu, ale również
w przedszkolu czy szkole nie wyrzuci surówki, ale zje ze smakiem. Powodzenia!

P.S. – zachęcamy do śledzenia naszego cyklu „Owocowo-warzywni bohaterowie”, gdzie znajdziecie ciekawe inspiracje i pomysły na pyszne potrawy oraz aktywności dla dzieci, związane z owocami i warzywami, które możecie wykorzystać w domu i placówce!

Autor: Marta Maleczek, dietetyk, edukator żywieniowy

Napój na złagodzenie bólu – 4 przykłady

Większość z nas za każdym razem, gdy odczuwa dolegliwości bólowe, które utrudniają nam normalne wykonywanie codziennych czynności, bez wahania sięga po leki przeciwbólowe. Eksperci jednak nie zalecają częstego przyjmowania tego typu leków, ponieważ – nadużywane – mogą prowokować poważne skutki uboczne.

Z tego właśnie powodu warto szukać alternatywnych, naturalnych metod zwalczania bólu, które pomogą złagodzić uciążliwe dolegliwości i poprawią jakość naszego życia bez obaw o niekorzystne dla zdrowia skutki uboczne.

Trudno wyobrazić sobie, że zwykły napój mógłby złagodzić ból i sprawić, że znów poczujemy się dobrze. Rzeczywiście, podobnie jak szereg różnych produktów żywnościowych, które zwalczają ból i stany zapalne, również możemy przygotowaćnapój o podobnych właściwościach.

Oprócz tego, że uśmierza on ból, dodatkowo zapobiega rozmaitym dolegliwościom bólowym. Poznaj kilka przykładów, które mogą ci się okazać niezwykle pomocne.

Sok z żurawiny – napój łagodzący ból

Sok z żurawiny jest bogatym naturalnym źródłem antyoksydantów, witamin i minerałów, które sprawiają, że staje się on wielkim sojusznikiem naszego zdrowia. Sok ten zawiera substancje zwane antocyjanami, które pomagają zapobiegać stanom zapalnym i stresowi oksydacyjnemu.

Picie soku z żurawiny codziennie przez sześć tygodni zwiększa poziom cytokin. Są to cząsteczki przeciwzapalne, które działają nawet wtedy, gdy organizm jest poddawany intensywnemu wysiłkowi fizycznemu. Oznacza to zatem, że sok z żurawiny może chronić organizm przed bólem i stanami zapalnymi.

Jak przygotowywać napój?

Zmiksuj 1/2 szklanki świeżej żurawiny ze szklanką wody (200 ml). Możesz osłodzić napój łyżką miodu lub innym naturalnym słodzikiem. Jeśli masz ochotę, możesz również dodać kilka kropel cytryny.

Zielona herbata

Po tym, jak nagłośniono cudowne korzyści zielonej herbaty dla naszego zdrowia, ten naturalny napój zyskał popularność na całym świecie. Eksperci twierdzą nawet, że jest on w stanie zapobiegać wielu chorobom i jest bardzo wskazany dla osób, które chcą zrzucić zbędne kilogramy.

Zielona herbata jest cennym źródłem flawonoidów – związków o właściwościach przeciwzapalnych, które mogą zapobiegać występowaniu wielu rozmaitych chorób.

Liczne badania potwierdziły, że picie zielonej herbaty może prowadzić do znaczącego wzrostu związków o właściwościach przeciwzapalnych w organizmie, a tym samym do zniszczenia wszelkiego rodzaju czynników wywołujących stan zapalny.

Regularnie spożywany napój z zielonej herbaty łagodzi reumatoidalne zapalenie stawów oraz innego rodzaju dolegliwości bólowe.

Jak przygotowywać napój z zielonej herbaty?

Zagotuj 250 ml wody, wlej ją do szklanki a następnie dodaj łyżkę suszu zielonej herbaty lub gotową torebkę z herbatą. Odstaw na 5 minut, a następnie wypij. Jeśli chcesz osłodzić napar, dodaj odrobinę miodu.

Sok wiśniowy

Spożywanie soku wiśniowego działa na nasz organizm niczym reduktor markerów stanu zapalnego, takich jak białko c-reaktywne (CRP).

Napój z wiśni przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego serca oraz tkanki tłuszczowej na brzuchu – obydwa są powiązane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego.

Dzieje się tak dlatego, że wiśnie są bogatym źródłem antyoksydantów zwanych antocyjanami, które posiadają silne właściwości przeciwzapalne.

Przeciwbólowe działanie soku wiśniowego potwierdzono przede wszystkim w przypadku bólu stawów i innych podobnych dolegliwości będących wynikiem zapalenia stawów.

Jak przygotować sok?

Zmiksuj pół szklanki wiśni bez pestek ze szklanką wody i natychmiast wypij. Jeśli chcesz wzmocnić przeciwbólowe właściwości soku oraz dodać do niego błonnik, przygotuj następujący koktajl – zmieszaj 1/2 szklanki jeżyn z 1/2 szklanki wiśni i szklanką soku jabłkowego.

Zmiksuj dokładnie wszystkie składniki, a następnie wypij koktajl.

Kefir

Kefir to napój o dużej mocy przeciwzapalnej. Powstaje ze sfermentowanego mleka i jest cennym źródłem pożytecznych bakterii, takich jak probiotyki. Liczne badania potwierdzają, że te dobre bakterie pomagają zatrzymać ogólnoustrojowy stan zapalny.

Wykazano, że u osób cierpiących na chorobę zapalną zwaną wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, po kuracji polegającej na codziennym spożywaniu kefiru, nastąpiło znaczne obniżenie stanu zapalnego w porównaniu do innych pacjentów, którzy przyjmowali placebo.

Jak przygotować napój?

• Zaopatrz się w kilka ziaren kefirowych i umieść je w szklanym słoiku. Następnie zalej je mlekiem, nie ma znaczenia czy odtłuszczonym, półtłustym czy tłustym. Również nie istotne, czy jest ono krowie, owcze czy kozie. Nawet jeśli pijesz wyłącznie mleko roślinne, możesz użyć do przygotowania kefiru na przykład mleko sojowe.
• Zamknij słoik i odłóż go w ciemne i chłodne miejsce przynajmniej na 24 h lub więcej, aby kefir odpowiednio zgęstniał.
• Po upływie tego czasu przelej kefir przez sito. W rezultacie otrzymasz oddzielnie ziarna i napój. Odstaw go do lodówki i spożywaj świeżutki i chłodny.

PROFILAKTYCZNE BADANIA LEKARSKIE

Katowice, dnia 16.11.2015 r.

E-I.4424.1.69.2015.AS

Szanowne Panie Dyrektor Miejskich

Przedszkoli w Katowicach

Z informacji zawartej w piśmie SPZLA/PMS-054/2015 z dnia 10.11.2015 Samodzielnego Publicznego Zakładu Lecznictwa Ambulatoryjnego w Katowicach ,,Moja Przychodnia” skierowanego do Wydziału Edukacji wynika, że z roku na rok zmniejsza się liczba dzieci, które w okresie roku poprzedzającego podjęcie nauki w szkole, zgłasza się do lekarza POZ w celu wykonania profilaktycznego badania lekarskiego tzw. bilansu zdrowia.

W rezultacie do klasy pierwszej trafia 80% - 85% dzieci, które nie zostały objęte przez lekarza POZ rocznym obowiązkowym przygotowaniem przedszkolnym.

SPZLA ,, Moja Przychodnia”  wnosi o  pilne poinformowanie rodziców dzieci przedszkolnych ur. w 2010r, które podejmą naukę we wrześniu 2016 r. o możliwości i potrzebie wykonania tego badania.

W związku z powyższym, proszę o przekazanie rodzicom informacji o konieczności zgłoszenia się z dzieckiem do lekarza POZ w celu wykonania profilaktycznego badania lekarskiego.

Badanie to jest bezpłatne i ma na celu wykrycie ewentualnych problemów
zdrowotnych co umożliwi ich korektę i ułatwi start w szkole.

W załączeniu treść informacji do wywieszenia w Przedszkolu oraz w formie informacji do przekazania rodzicom.

Z poważaniem

Naczelnik Wydziału Edukacji

     Mieczysław Żyrek