Przedszkole |
O sposobach zmniejszania stresu adaptacyjnego u dzieci
Młodsze
przedszkolaki bronią się przed przebywaniem w obcym miejscu i nie
pomagają zapewnienia: Niedługo przyjdę ….. Im dłużej dorosły tak mówi,
tym gorzej. Wypowiadane słowa oznaczają dla dziecka jedno – obawę przed
czymś nowym i niebezpiecznym. Dlatego wystraszony przedszkolak kurczowo
trzyma się ręki mamy, płacze i błaga: Nie zostawiaj mnie …. Starsze
dzieci podobnie przeżywają rozstanie z najbliższymi tylko nie
manifestują swoich przeżyć tak ostro, jak ich młodsi koledzy. Są pełne
niepokoju, spięte, mocno trzymają się ręki rodzica i starają się panować
nad emocjami. Bólu spowodowanego rozstaniem nie da się uniknąć. Dziecko
bez względu na wiek jeszcze długo źle będzie znosiło rozłąkę z
rodzicami.
Można złagodzić dziecięcy dramat, jeżeli system wychowawczy stosowany przez rodziców sprzyja dobremu przystosowaniu się dziecka do nowych warunków. Kłopot w tym, że skutki wychowania rodzinnego obserwuje się w momencie, gdy dziecko po raz pierwszy zjawia się w przedszkolu. Nie da się już cofnąć błędów wychowawczych i dziecko jest takie, jakie jest. Warto, więc skupić się na sposobach łagodzenia dramatu rozłąki i przystosowania się do nowych warunków. Oto kilka skutecznych sposobów rozwiązania tego problemu. Raz podjęta decyzja powinna być konsekwentnie realizowana
Rodzice
muszą być przekonani, że pójście dziecka do przedszkola jest decyzją
najlepszą zarówno dla nich jak i dziecka. Nie mogą w obecności swojego
dziecka analizować, rozważać, dyskutować a temat, które przedszkole jest
dobre, a które złe lub w którym jest dobra pani, a w którym zła. Jeżeli
chcemy, aby dziecko przyjęło naszą decyzję bezwzględnie nie możemy
okazać mu naszego wahania i naszych wątpliwości. Nie należy też pytać
dziecka trzyletniego a nawet czteroletniego: Czy chcesz chodzić do
przedszkola?....., Czy chcesz w przedszkolu bawić się z dziećmi?..... A
co zrobicie, gdy dziecko powie, że nie chce. Takich i podobnych pytań
się małym dzieciom nie zadaje. Przecież to nie ono, tylko my dorośli,
decydujemy o wszystkim, co jest dla niego dobre. Na pewno trzeba dziecko
oswoić z myślą pójścia do przedszkola, do dzieci i cierpliwie
tłumaczyć: Mama chodzi do pracy….. Tatuś też chodzi do pracy…... Siostra
chodzi do szkoły a brat do żłobka…... W domu nikogo nie ma i dlatego ty
musisz chodzić do przedszkola…...
Pozytywnie nastaw dziecko do przedszkola
Opowiadaj
dziecku tylko dobrze o przedszkolu ( szczególnie akcentując słowo
przedszkole) np. tak: W przedszkolu jest dużo dzieci, które się bawią
kolorowymi zabawkami. Pani ogląda z dziećmi książeczki, czyta wierszyki,
buduje z klocków wieże i garaże dla samochodów. W przedszkolu jest
bardzo wesoło i przyjemnie, dlatego wszystkie dzieci chcą chodzić do
przedszkola i ty też tam będziesz chodził. Bywa też tak, że rodzice nie
radząc sobie z dziećmi w różnych sytuacjach, straszą przedszkolem i
nauczycielką mówiąc: Nie chcesz to nie jedz, jak pójdziesz do
przedszkola to ona (pani nauczycielka) wszystkiego cię nauczy – jedzenia
też….. Zobaczysz, jak pójdziesz do przedszkola to szybko będziesz
sprzątał zabawki i nikt ci nie pomoże…...Już niedługo pójdziesz do
przedszkola i tam się nauczysz słuchać …. itp. Efekt takiego straszenia
jest natychmiastowy – dziecko się uspokaja i grzecznie idzie z dorosłym.
Dopiero w chwili, gdy trzeba je zostawić pod opieką osoby trzeciej w
obcym miejscu dziecko pamiętając tamte zagrożenia broni się z całych
sił, bo tamte „obietnice” potraktowało poważnie. Wypowiadanie takich
uwag skutecznie zniechęci dzieci do nauczycielki i do przedszkola.
Wywoła zupełnie niepotrzebnie dodatkowy stres utrudniający pierwsze
kontakty z nauczycielką i nasili niepokój w pierwszych dniach pobytu w
przedszkolu. Dobrze jest też powiedzieć dziecku, kto będzie je
zaprowadzał a kto odbierał i zawsze należy dotrzymywać słowa.
Naucz dziecko samodzielności
Pierwsze
dni pobytu dziecka w przedszkolu to duży stres. Przy braku
samodzielności jeszcze bardziej nasilony. W dziecku pojawia się, więc
niepokój: Czy pani tak, jak mama wytrze pupę?..... Czy podciągnie
majtki….., Czy nakarmi?...., Czy ubierze w szatni ….? itd. Aby go, choć
trochę zminimalizować należy zadbać o to, aby dziecko samo (na miarę
swoich możliwości) radziło sobie w takich sytuacjach jak: zgłaszanie
potrzeb fizjologicznych, samoobsługa w toalecie (wycieranie pupy,
podciąganie majtek, spuszczanie wody), ubieranie się i rozbierania w
sali (szatni) a także siedzenie podczas posiłku przy stole, trzymanie
łyżki i jedzenie. Te czynności są do wykonania przez małe dziecko, o ile
tylko pozwoli mu się je wykonywać w domu samodzielnie. Dlatego w
pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu należy zadbać o wygodne
luźne ubranie niewymagające zapinania guzików, pasków przy spodniach,
zasuwania suwaków, sznurowania butów i wiązania ich na kokardki. Dobrze
byłoby razem z dzieckiem wybrać rzeczy, które po raz pierwszy zabierze
ze sobą do przedszkola (pidżama, kapcie) w tym także ulubioną maskotkę,
która pomoże mu przetrwać ten trudny czas.
Nie wprowadzaj atmosfery pośpiechu tylko czule, ale stanowczo żegnaj się z dzieckiem.
Niewskazane
jest przyprowadzanie dziecka do przedszkola w ostatniej chwili, gdyż
pospiech podczas rozbierania i zniecierpliwienie temu towarzyszące
wprowadzają dziecko w stan niepokoju i pobudzenia. Spiesząc się nie mamy
czasu na uśmiech, ani na pochwałę. Sami je wtedy rozbieramy, sami
układamy ubranka w szafce a potem dziwimy się i narzekamy, że dzieci
samodzielnie nie podejmują takich działań. Przecież zachowując się w ten
sposób skutecznie je do tego zniechęcamy. Pożegnanie z dzieckiem ma być
czułe, ale krótkie. Nie należy pytać dziecka: Czy mogę już iść…..,
Szybciej się rozbieraj, bo zaraz idę ….... Dziecko nie ma poczucia
czasu, dlatego zapewnienia typu: Zaraz po ciebie przyjdę…. Tyko chwilkę
pobędziesz i zaraz wrócę …. Idę do sklepu żeby ci coś kupić …nie mają
dla tak małego dziecka żadnego znaczenia. Zdecydowanie lepiej jest
powiedzieć tak: Przyjdę po ciebie po leżakowaniu…. Jak zjesz
podwieczorek będę na ciebie czekała w szatni…. Taka informacja jest dla
dziecka zrozumiała, bo wie, że jak zje obiad, wstanie z leżaka to mama
będzie na niego czekała. Bardzo ważne jest dotrzymywanie słowa. Daje ono
dzieciom poczucie bezpieczeństwa i zarazem pewność, że rodzic
przyjdzie. Dzieci o zachwianym poczuciu bezpieczeństwa w dramatyczny
sposób rozstają się z najbliższymi i rozpacz trwa dużo dłużej.
Przyzwyczajaj dziecko do przedszkola stopniowo
Małe
dzieci szybko się męczą z powodu nadmiaru wrażeń i hałasu. Dlatego do
przedszkola należy je przygotowywać poprzez stopniowe wydłużanie czasu
pobytu. Pamiętać trzeba jednak o tym, że nadejdzie taki dzień, w którym
dziecko będzie musiało zostać dłużej przebrać się w pidżamkę i położyć
się po raz pierwszy na leżaku. Nadejdzie taki dzień, w którym będą
protestowały i płaczem wyrażały sprzeciw.
Pluszowa zabawka pomoże przetrwać trudny czas
Każde
dziecko ma w domu swoją ukochaną pluszową zabawkę. Może jest nią
pluszowy miś, sfatygowany koziołek, czarno – biały piesek z
nadszarpniętym uchem. Łatwiej będzie przeżyć rozstanie z rodzicem i
chętniej dziecko wejdzie do sali zabaw trzymając pod pachą swojego
pluszaka. Zabawka będzie przypominała dom rodzinny. Pamiętać należy o
tym, żeby nie wsuwać do kieszonki dziecka malutkiej zabaweczki np. z
jajka niespodzianki łatwo można ją zgubić, połknąć i rozpacz się
powtórzy. Do przedszkola również nie należy przynosić zabawek bardzo
atrakcyjnych i zarazem drogich. Nauczycielka całą uwagę skupia przede
wszystkim na dzieciach i nie może pilnować zabawek. Jeżeli w sali
pojawia się jedna nowa i atrakcyjna zabawka wszystkie dzieci chcą się
nią bawić oczywiście w tym samym czasie. Rodzą się wówczas konflikty a
małym dzieciom trudno jest zrozumieć słowa: Poczekaj…, Za chwilę… Jak
Kasia skończy zabawę to wtedy ty się pobawisz.
Poświęć dziecku więcej czasu niż zwykle
Pierwsze
dni pobytu dziecka w przedszkolu to trudny okres dla rodziców i dzieci.
Dlatego szczególnie w tym czasie należy dziecku okazać więcej
zainteresowania niż zwykle. Trzymając na kolanach zapytać: Co robiłaś
dzisiaj w przedszkolu?....., Z kim się bawiłeś?....., Jak na imię ma
twój kolega?..... Odpowiedzi na pytania typu: Co dzisiaj jadłeś na
obiad?....., Czy wszystko zjadłeś, co pani ci nałożyła?....., Czy pani
cię karmiła?.... Dlaczego wszystkiego nie zjadłeś?.... itd. są ważne
tylko dla rodziców nie dla dziecka. Dlatego proszę się nie dziwić, że
ono nie potrafi na nie odpowiedzieć. Na te i inne pytania rzetelnie
odpowie nauczycielka a więc ją o to pytaj. W rozmowie z dzieckiem nacisk
należy położyć na jego samopoczucie w przedszkolu, relacje z kolegami,
podejmowane zabawy oraz na zaradność życiową. W tym trudnym czasie
należy okazywać dziecku w szczególny sposób zainteresowanie, miłość i
czułość. Częściej niż zwykle należy je przytulać, wyrażać zadowolenie z
najdrobniejszych osiągnięć, ale nie nagradzać kupując kolejną zabawkę.
Nauczyciel przedszkola zna twoje dziecko - rozmawiaj z nim i ufaj mu.
Dzieci
po powrocie z przedszkola najczęściej opowiadają o różnych
wydarzeniach, które miały miejsce w przedszkolu. Słuchaj wszystkiego z
uwagą, ale nie komentuj, nie pouczaj. Porozmawiaj z nauczycielką, jeżeli
pewne fakty i zdarzenia budzą twoje wątpliwości, wydają ci się
niewiarygodne albo cię cieszą. Niektóre dzieci mają wybujałą wyobraźnię i
rozbudzoną fantazję. Dlatego weź poprawkę na to, co dziecko opowiada.
Na pewno nie kłamie, ale w razie wątpliwości skonfrontuj to, co wiesz z
nauczycielką. Ona udzieli ci informacji o twoim dziecku, jego rozwoju,
postępach, kłopotach edukacyjnych i zachowaniu. Pomoże w ustaleniu
przyczyn, doradzi jak im zaradzić a potem wspólnie ustalicie jednolity
sposób postępowania. Tylko współpraca z nauczycielką oparta na wzajemnym
zaufaniu przyniesie oczekiwane rezultaty.
Zarówno
młodszym przedszkolakom jak i starszym dzieciom trudno przystosować się
do nowej sytuacji i nowych warunków. Mam nadzieję, że te rady i
wskazówki pomogą przetrwać ten trudny dla wszystkich czas. Sukcesem dla
rodziców i nauczycieli będzie ich skuteczność.
Ewa Zielińska
- wieloletnia nauczycielka wychowania przedszkolnego. Współautorka programów edukacyjnych, publikacji dla nauczycieli, pakietów pomocy i zabawek edukacyjnych dla dzieci oraz artykułów dla rodziców |
Strony
- STRONA GŁÓWNA
- KONCEPCJA PRZEDSZKOLA
- PRAWA DZIECKA
- KADRA PEDAGOGICZNA
- RADA RODZICÓW
- ZAJĘCIA DODATKOWE
- OGŁOSZENIA DLA RODZICÓW
- BIPhttp://bip.katowice.eu/UrzadMiasta/JednostkiOrganizacyjne/Jednostki.aspx?rodzaj=386&menu=631
- BEZPIECZNY MALUCH 2017/2018
- REKRUTACJA I OPLATY
- KRONIKA WYDARZEŃ
- SKRÓT - FOTO
- RODO
- UBEZPIECZENIE
- PRAWO PRZEDSZKOLA
- e PUAP
- ZDROWE ŻYWIENIE PRZEDSZKOLAKÓW
Miejskie Przedszkole nr 22 w Katowicach
Do naszego przedszkola uczęszczają dzieci w wieku 2,5 - 6 lat. Jest to przedszkole 3-oddziałowe - przystosowane do opieki nad 75 dziećmi.
W przedszkolu znajdują się 3 sale zabaw, 2 łazienki, sala rekreacji - służąca jednocześnie jako sala gimnastyczna, wyposażona w sprzęt sportowy. Sale zabaw są wyposażone w odpowiednie do wieku dzieci zabawki , gry i sprzęty edukacyjne.
Przedszkole posiada własny ogród z roślinami ozdobnymi , piaskownicą, boiskiem oraz sprzętem do zabaw ruchowych - bieżnie, mostki, huśtawki itp.
W przedszkolu znajdują się 3 sale zabaw, 2 łazienki, sala rekreacji - służąca jednocześnie jako sala gimnastyczna, wyposażona w sprzęt sportowy. Sale zabaw są wyposażone w odpowiednie do wieku dzieci zabawki , gry i sprzęty edukacyjne.
Przedszkole posiada własny ogród z roślinami ozdobnymi , piaskownicą, boiskiem oraz sprzętem do zabaw ruchowych - bieżnie, mostki, huśtawki itp.
czwartek, 16 sierpnia 2012
POKONYWANIE STRESU ADAPTACYJNEGO U DZIECI
Subskrybuj:
Posty (Atom)