ADAPTACJA DO PRZEDSZKOLA

W prawidłowym rozwoju małego dziecka przedszkolny debiut odgrywa bardzo ważna rolę. Zły start życia społecznego dziecka może zaważyć na jego późniejszych kontaktach zarówno z innymi dziećmi jak również z osobami dorosłymi. Może również wpłynąć na ukształtowanie jego zachowań emocjonalnych. Dzieci w wieku trzech lat bardzo łatwo tracą poczucie bezpieczeństwa, a najważniejszymi przeszkodami udanej adaptacji do przedszkola są:
- zmiana trybu i rytmu życia
- zmiana form zaspokajania potrzeb zarówno biologicznych jak i
emocjonalnych
- nauka podejmowania kontaktów z nieznajomymi ludźmi
- konieczność zdobywania szybkiej orientacji w nowym środowisku
- nowość pozycji dziecka w grupie przedszkolnej (zupełnie inna niż w
rodzinie)
- kształtowanie poczucia przynależności do nowej grupy społecznej
(grupa przedszkolna)
- często, równoległa zmiana w sytuacji rodzinnej spowodowana
powrotem bądź podjęciem pracy zawodowej przez matkę dziecka

To bardzo duże zmiany dla naszego bardzo jeszcze egocentrycznego malucha. Musimy mu pomóc.

Czy twój maluch może pójść do przedszkola?

Adaptacja do przedszkola przebiegnie bez zakłóceń, jeśli maluch jest przygotowany do samodzielności w zakresie:

jedzenie – panie mogą trochę pomóc, ale nie będą karmić
mycie rąk i buźki – w przedszkolu te zabiegi higieniczne powtarzane są często w okolicy spacerów oraz posiłków
ubieranie się – w okolicach spacerów oraz leżakowania, panie mogą oczywiście trochę pomóc, ale nie będą ubierać każdego dziecka
wyrażanie swoich potrzeb – maluch powinien umieć wołać kiedy chce siusiu

Co zrobić, żeby maluch chciał pójść do przedszkola?

„...Jeśli będziesz grzeczny to po powrocie z nad morza zaprowadzę cię do raju zabaw i zabawek.

Takich zabawek jakich nie masz. Śliczna pani Basia będzie opowiadać najpiękniejsze bajki, a pani Zosia będzie wymyślać zwariowane zabawy i nauczy cię robić strasznie śmieszne zwierzątka z kasztanów....”

Połowa sukcesu w adaptacji malucha do przedszkola to przekonanie mamy, że przedszkole jest najlepszym środowiskiem stymulującym jego rozwój. Jeśli mama jest o tym przekonana to potrafi spowodować, że maluch zapragnie bawić się z dziećmi w przytulnym i kolorowym przedszkolu. Oczywiście nie można maluchowi opowiadać nierealnych szczegółów, które nigdy się nie spełnią. Malucha nie możemy rozczarować! Opowieści o przedszkolu powinny odpowiadać rzeczywistości. Dlatego warto wcześniej obejrzeć przedszkole, poznać panią przedszkolankę albo i samą panią dyrektor. A potem razem z maluchem pooglądać przedszkole z zewnątrz – najlepiej wtedy kiedy w przedszkolnym ogródku jest gwarno i wesoło, a podczas wakacji spróbować obejrzeć uśpione lub remontowane przedszkole w środku. Fajnie, jeśli maluch może potrzymać jakąś atrakcyjną dla niego przedszkolną zabawkę, albo pohuśta się w przedszkolnym ogródku. Jeszcze lepiej, jeśli uda się zapoznać malucha z panią przedszkolanką, która będzie prowadzić jego grupę.

Oswojenie niepokoju przed nieznanym to olbrzymi krok naprzód.

Co zrobić jeśli maluch nawet po 2 –3 miesiącach nie będzie chciał chodzić do przedszkola?

Musisz zbadać sprawę. Spokojnie, bez paniki, rozpoczynając od postawienia hipotez:
1. twój maluch nie radzi sobie, ponieważ jeszcze emocjonalnie i
społecznie nie dojrzał do przedszkola.
2. przedszkole jest złe

Trzecia hipoteza nie istnieje.

Musisz porozmawiać o zachowaniu dziecka w przedszkolu z panią przedszkolanką, a także z twoim maluchem o przedszkolu. Najlepiej, jeśli pobawicie się razem w przedszkole: ty jako dziecko, maluch jako pani przedszkolanka. Taka zabawa, pomoże wyjaśnić niepokoje twojego malucha.

W wypadku udokumentowanej niedojrzałości dziecka do przedszkola zrobisz mu krzywdę zostawiając je w przedszkolu. Za rok wszystko pójdzie gładko.

W wypadku sygnałów, że coś w przedszkolu nie podoba się ani maluchowi, ani tobie – poszukiwanie nowego przedszkola powinno stać się twoim priorytetem.



Gdzie znaleźć więcej informacji o adaptacji dziecka do przedszkola?

1. Florek A. 1998: Przedszkole dobre dla dziecka. Warszawa, Rabbe
2. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. – “Płaczę i rozpaczam, gdy muszę iść do przedszkola. (O kłopotach adaptacyjnych dzieci i o tym, w jaki sposób można je zmniejszyć)”; w: Wychowanie w przedszkolu 2/1998 r.
3. Lubowiecka J. 2000– Przystosowanie psychospołeczne dziecka do przedszkola; WSiP; Warszawa

Ewa Kostarczyk - psycholog
Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna; Łódź