choroby wieku dziecięcego

Świerzb - swędząca choroba

Dzieci.pl2012-11-20 12:51 8 opinii

 AAA

Świerzb to przede wszystkim choroba dzieci oraz ludzi starszych. Rozwija się zazwyczaj u tych osób, które przebywają w dużych skupiskach ludzi, a do takich należy w przypadku dzieci zaliczyć przedszkola, szkoły, place zabaw, itp. Nawet jeśli rodzice rygorystycznie dbają o czystość malucha, może on i tak zarazić się świerzbem. Nie jest więc prawdą, że to przypadłość dzieci zaniedbanych czy nieprzestrzegających higieny.

Thinkstockphotos

Świerzb jest zakaźną chorobą skóry, którą powodują pasożyty – świerzbowce ludzkie. Skóra zostaje zaatakowana przez samicę świerzbowca, która wnika w głąb naskórka i tam składa swoje jaja. Gdy z jaj wyklują się larwy, przemieszczają się one na powierzchnię skóry drążąc sobie korytarze, a następnie dojrzewają. Wówczas w okolicach, w których się zagnieździły, pojawiają się zmiany skórne w postaci czerwonej i swędzącej wysypki (wywołują ją silnie uczulające odchody świerzbowca).

Objawy choroby
Problem z rozpoznaniem choroby jest taki, że tuż po zakażeniu, symptomy są praktycznie niewidoczne. W dodatku bardzo często pierwsze oznaki (pieczenie i swędzenie) mylone są z reakcją alergiczną. Objawy charakterystyczne pojawiają się dopiero z czasem – nawet po upływie miesiąca od zakażenia. Na początkudziecko odczuwa je zazwyczaj w okolicach ud, choć nie jest to regułą.

Typowe objawy choroby:
• delikatne zaczerwienienie skóry tam, gdzie zagnieździł się pasożyt;
• wysypka; 
• liniowe zmiany, „korytarzyki” w skórze palców, na wewnętrznych stronach nadgarstków, w fałdach ciała, na pośladkach, w okolicach pępka, genitaliów, a u maluchów także na podeszwach i na dłoniach (zmiany nie występują na twarzy i szyi);
• grudki wypełnione treścią ropną lub surowiczą;
• świąd (nasila się w nocy, najczęściej po uprzedniej kąpieli, na skutek działania ciepłej wody i zmiany temperatury świerzbowce stają się bardziej pobudzone, co powoduje wzmożone swędzenie oraz pieczenie).

Leczenie świerzbu
Jeśli zaobserwujecie u dziecka powyższe objawy, należy jak najszybciej udać się do pediatry lub do dermatologa. Zapisze on gotowe lub specjalnie przygotowywane, tzw. recepturowe leki - specjalne emulsje do smarowania ciała. Są to zwykle preparaty zawierające permetrynę, dziegieć, salicyl i siarkę. Specyfik powinien pozostawać na skórze chorego przynajmniej 8 godzin. Czasami, przy dużych zmianach stosuje się też leki doustne. Szybko zdiagnozowany oraz odpowiednio leczony świerzb ustępuje niemal natychmiast i bez śladu. Jeśli jednak rodzice nie rozpoznają na czas choroby i zwlekają z wizytą u dermatologa zbyt długo, może trwać całymi tygodniami i stać się przyczyną powikłań.

Leczenie musi objąć wszystkich członków rodziny (nawet tych, u których objawy choroby nie pojawiły się). Równie ważne co smarowanie ciała leczniczą emulsją jest odkażenie odzieży (pranie w możliwie wysokiej temperaturze, prasowanie) a także wymiana pościeli, ręczników itp., których członkowie rodziny używali podczas choroby i leczenia. Do czasu całkowitego wyleczenia nie należy dziecka wypuszczać z domu, ponieważ choroba jest bardzo zakaźna (przenosi się nawet przez podanie komuś ręki czy zabawę tymi samymi zabawkami, czasami nawet przez używanie tych samych przyborów toaletowych).